نقش مددکار اجتماعی در بازتوانی روانی و اجتماعی بازگشت کنندگان از مهاجرت غیرقانونی

بازگشت کنندگان از مهاجرت غیرقانونی، به دلیل مواجهه با شرایط پیچیده روانی و اجتماعی، نیازمند فرایندهای تخصصی بازتوانی هستند که بتواند آنان را در مسیر بازگشت پایدار و سازگار با جامعه مبدا حمایت کند. این افراد معمولا تجربیات استرس زا و آسیب زننده ای از جمله تبعیض، محرومیت های اقتصادی، آسیب های روانی ناشی از خشونت و سوءاستفاده، و قطع ارتباطات اجتماعی را پشت سر گذاشته اند که در بازگشت به کشور مبدا، مشکلاتی مانند اضطراب، افسردگی، انزوای اجتماعی و بی ثباتی معیشتی را برای آنان به همراه دارد. در این راستا، مددکاران اجتماعی به عنوان نیروهای متخصص و واسطه های حمایتی، نقش کلیدی و چندوجهی در بازتوانی روانی-اجتماعی این بازگشت کنندگان ایفا می کنند.مددکاران اجتماعی با بهره گیری از روش های تخصصی ارزیابی نیازهای روانی و اجتماعی، طراحی برنامه های مشاوره ای روانشناختی، و ارائه خدمات توانمندسازی اقتصادی-اجتماعی، فرایند ادغام مجدد فرد در محیط خانواده و جامعه را تسهیل می نمایند. توانمندسازی فردی و اجتماعی بازگشت کنندگان از طریق آموزش مهارت های زندگی، حمایت از دسترسی به منابع اقتصادی و اشتغال، و بازسازی شبکه های حمایتی اجتماعی، از جمله اقدامات مهم مددکاران است که می تواند به کاهش مخاطرات روانی و اجتماعی آنان کمک کند. علاوه بر این، مددکاران اجتماعی با نقش میانجیگری میان سازمان های دولتی، نهادهای غیرانتفاعی و خود بازگشت کنندگان، در توسعه سیاست ها و برنامه های حمایتی موثر برای بهبود کیفیت زندگی این گروه آسیب پذیر مشارکت فعال دارند.با توجه به پیچیدگی و تنوع چالش های روانی و اجتماعی بازگشت کنندگان، استفاده از رویکردهای جامع و چندبعدی مددکاری اجتماعی ضرورت دارد تا بازتوانی آنان به صورت پایدار و فراگیر تحقق یابد. این مقاله با بررسی نقش مددکار اجتماعی در زمینه بازتوانی روانی و اجتماعی بازگشت کنندگان از مهاجرت غیرقانونی، اهمیت تخصص مددکاری اجتماعی در کاهش آسیب های روانی و افزایش ظرفیت های سازگاری فردی و اجتماعی را برجسته می سازد و زمینه ساز طراحی سیاست ها و برنامه های حمایتی موثر در این حوزه می شود.