بررسی تاثیر نظام ارزیابی سنتی بر انگیزه دانش آموزان

این مقاله با رویکرد مروری نظام مند و تحلیلی به بررسی تاثیر نظام ارزیابی سنتی بر انگیزه دانش آموزان و شناسایی سازوکارهای روان شناختی میانجی می پردازد. در بخش مبانی نظری، مفاهیم مرتبط با نظریه خودتعیین گری (Self-Determination Theory)، تفاوت ارزشیابی تکوینی (formative) و سنتی/سنجشی (summative/traditional) و نقش بازخورد، خودکارآمدی و اضطراب آزمون مرور شد. مرور پیشینه پژوهش های فارسی و بین المللی نشان می دهد که نظام های ارزیابی سنتی در شرایط فشار بر نتایج می توانند انگیزه درونی دانش آموزان را کاهش و اضطراب آزمون را افزایش دهند، در حالی که رویکردهای توصیفی و تکوینی با ارائه بازخورد سازنده و حمایت از خودمختاری، انگیزه واقعی و یادگیری فعال را تقویت می کنند. داده های این پژوهش از تحلیل و جمع بندی نتایج مطالعات تجربی و پیمایشی پیشین استخراج شده است. نتایج نشان می دهد که نظام ارزیابی سنتی با انگیزه درونی رابطه منفی و با اضطراب آزمون رابطه مثبت دارد؛ این روابط از طریق کنترل گرایی معلم و فقدان بازخورد تقویت می شوند. در پایان، پیشنهاداتی برای سیاست گذاران آموزشی و معلمان ارائه شده است تا رویه های ارزشیابی بازطراحی شده و شرایط حمایت کننده از نیازهای روان شناختی دانش آموزان فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

ارزشیابی سنتی ، انگیزش تحصیلی ، نظریه خودتعیین گری ، اضطراب آزمون ، بازخورد آموزشی ، ارزشیابی توصیفی.