شهرهای حسی؛بررسی تاثیر فناوری های تعاملی بر تجربه ی ادراکی فضای شهری

با گسترش روزافزون فناوری به عنوان مرحله "شهرهای حسی" های نوین، مفهومای پیشرفته از توسعه شهری مطرح شده است. این نوع از شهرها بر پایه ادراک چندحسی، تعامل انسانمحور و بهره گیری از فناوریهایی نظیر واقعیت افزوده، اینترنت اشیا، نمایشگرهای تعاملی و سنسورهای هوشمند شکل می گیرند. پژوهش حاضر با هدف بررسی تاثیر فناوری های تعاملی بر تجربه ادراکی فضای شهری انجام شده و به تحلیل چگونگی دگرگونی مفهوم فضا از یک کالبد ایستا به بستری پویا و تجربه پذیر می پردازد. در این مقاله، با استناد به دیدگاه های نظری در مورد فضا و محیط، و بررسی دو نمونه موردی شاخص Light Gazebo و Voxel Bridge، نشان داده شده که فناوری های تعاملی می توانند تجربه شهروندان را از سطحی بصری و عملکردی، به تجربه های معنادار، چند لایه و مشارکتی ارتقا دهند. یافته ها حاکی از آن است که طراحی بر اساس رویکردهای نسبی و ادراک محور به فضا، در کنار استفاده هوشمندانه از فناوری، می تواند به شکل گیری فضاهایی منجر شود که نه تنها از نظر کالبدی پاسخ گو، بلکه از نظر حسی و فرهنگی نیز غنی و کارآمد باشند. در پایان، پیشنهاداتی جهت بازنگری در طراحی شهری، تلفیق فناوری های تعاملی با ساختارهای فضایی، تقویت مشارکت مردمی و ارتقاء سواد فضایی ارائه شده است؛ تا در نهایت، زمینه ساز ایجاد شهرهایی انسانی تر، هوشمندتر و تجربه گرا فراهم آید.

کلیدواژه ها:

شهرهای حسی ، فناوریهای تعاملی ، تجربه ادراکی ، فضای شهری ، واقعیت افزوده ، اینترنت اشیا ، طراحی انسانمحور