تجربه استقرار مدارس مبتنی بر هنر در آموزش تاریخ پایه های ابتدایی

آموزش تاریخ در پایه های ابتدایی به دلیل ماهیت انتزاعی و پیچیدگی مفاهیم، نیازمند روش هایی است که یادگیری را برای دانش آموزان جذاب و ملموس کند. رویکردهای مبتنی بر هنر، با بهره گیری از ابزارهایی مانند نقاشی، موسیقی، تئاتر و داستان سرایی، می توانند این نیاز را برآورده کنند. این مطالعه به بررسی تجربه استقرار مدارس مبتنی بر هنر در آموزش تاریخ پایه های ابتدایی می پردازد و مزایا، چالش ها و راهکارهای این رویکرد را تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که استفاده از هنر نه تنها به بهبود درک مفاهیم تاریخی و حفظ طولانی مدت دانش کمک می کند، بلکه خلاقیت، مهارت های شناختی و انگیزه دانش آموزان را نیز تقویت می کند. فعالیت هایی مانند بازسازی رویدادهای تاریخی از طریق نمایش یا ترسیم خطوط زمانی مصور، به دانش آموزان امکان می دهد تا ارتباط عمیق تری با تاریخ برقرار کنند. با این حال، چالش هایی مانند کمبود منابع، آموزش ناکافی معلمان و مقاومت های فرهنگی، اجرای این رویکرد را با موانعی مواجه کرده است. این پژوهش با تحلیل تجربیات ایران و جهان، نشان می دهد که همکاری با نهادهای فرهنگی و استفاده از فناوری می تواند به غلبه بر این چالش ها کمک کند. همچنین، طراحی برنامه های درسی منعطاف و آموزش حرفه ای معلمان به عنوان راهکارهایی برای بهبود این رویکرد پیشنهاد شده است. این مطالعه بر ضرورت سیاست گذاری های آموزشی برای حمایت از ادغام هنر در برنامه درسی تاکید دارد و پیشنهاد می کند که مطالعات آینده بر ارزیابی بلندمدت اثربخشی این روش ها متمرکز شوند. نتایج این پژوهش می تواند به مربیان و سیاست گذاران در طراحی برنامه های آموزشی موثرتر یاری رساند.

کلیدواژه ها:

آموزش تاریخ ، مدارس مبتنی بر هنر ، پایه ابتدایی ، خلاقیت ، یادگیری فعال