مرور رویکردهای نوین بازخورد آموزشی و نقش آن در ارتقای یادگیری دانش آموزان

هدف اصلی این مقاله مروری، بررسی جامع رویکردهای نوین بازخورد آموزشی و تحلیل نقش بنیادین آن در ارتقای فرآیندهای یادگیری دانش آموزان است. در دهه های اخیر، پارادایم های آموزشی از مدل های سنتی و معلم محور به سمت رویکردهای یادگیرنده محور و تعاملی تغییر مسیر داده اند. در این میان، بازخورد دیگر صرفا ابزاری برای قضاوت و نمره دهی نیست، بلکه به عنوان یک عنصر حیاتی در فرآیند یادگیری تکوینی شناخته می شود که هدف آن هدایت، توانمندسازی و افزایش خودتنظیمی در دانش آموزان است. این مقاله به تشریح مبانی نظری و عملی انواع بازخوردهای نوین از جمله بازخورد توصیفی، تکوینی، همتایان، خودارزیابی و مدل های سیستمی مانند بازخورد ۳۶۰ درجه می پردازد. همچنین، چالش های موجود در اجرای این رویکردها، مانند مقاومت در برابر نظام های بدون نمره و نیاز به آموزش معلمان، مورد بحث قرار می گیرد. یکی از یافته های کلیدی این بررسی، تاکید بر ضرورت ایجاد یک فرهنگ بازخورد سازنده در محیط های آموزشی است که در آن، یادگیری از اشتباهات تشویق شده و دانش آموزان به عنوان شرکای فعال در فرآیند ارزشیابی خود شناخته می شوند. علاوه بر این، مقاله به اهمیت دسترسی پذیری و عدالت در ارزشیابی به عنوان پیش شرطی برای ارائه بازخورد موثر برای همه دانش آموزان، از جمله دانش آموزان با نیازهای ویژه و پیشینه های زبانی متفاوت، می پردازد. در نهایت، نتیجه گیری می شود که گذار از بازخوردهای قضاوتی به بازخوردهای هدایتی و توانمندساز، یک سرمایه گذاری ضروری برای بهبود کیفیت آموزش و پرورش نسل آینده است.

کلیدواژه ها:

بازخورد آموزشی ، یادگیری دانش آموز ، ارزشیابی تکوینی ، خودارزیابی ، بازخورد ۳۶۰ درجه