افزایش غلظت ترکیب های زیست فعال کاکتوس با مصرف هیومیک اسید، عصاره جلبک دریایی و قارچ میکوریز

کاکتوس اپونتیا (Opuntia ficus-indica (L.) Mill.) به عنوان یک گیاه مقاوم به خشکی با کاربردهای متنوع در کشاورزی پایدار و صنایع غذایی و دارویی اهمیت ویژه ای دارد. هدف این پژوهش، بررسی تاثیر مصرف هیومیک اسید، عصاره جلبک دریایی و قارچ میکوریز بر میزان ترکیب های زیست فعال شامل آنتی اکسیدان ها، فلاونوئیدها، کارتنوئیدها، فنل کل و ویتامین C در کاکتوس اپونتیا بود. تیمارهای آزمایش شامل ۱- شاهد، ۲- کاربرد میکوریز (M)، ۳- کاربرد هیومیک اسید (HA)، ۴- کاربرد عصاره جلبک دریایی (SW)، ۵- کاربرد میکوریز + عصاره جلبک دریایی، ۶- کاربرد میکوریز + هیومیک اسید، ۷- کاربرد هیومیک اسید + عصاره جلبک دریایی، ۸- کاربرد میکوریز + عصاره جلبک دریایی + هیومیک اسید بودند. آزمایش به صورت طرح کاملا تصادفی با هشت تیمار و سه تکرار در گلخانه دانشگاه زنجان انجام شد. نتایج نشان داد که استفاده از قارچ میکوریز به تنهایی باعث افزایش چشمگیر غلظت کاروتنوئیدها (تا ۸۴ درصد) و غلظت فنل کل (تا ۴۹ درصد) در گیاه شد. تیمارهای هیومیک اسید و عصاره جلبک دریایی غلظت فلاونوئیدها را به طور معنادار افزایش دادند، به طوری که تیمار عصاره جلبک دریایی سبب افزایش ۴۲ درصدی غلظت فلاونوئیدها شد. تیمار هیومیک اسید ظرفیت آنتی اکسیدانی را تا ۷۰ درصد افزایش داد. ترکیب تیمارها اثرهای متنوعی داشت، به گونه ای که در برخی شاخص ها افزایش و در برخی کاهش مشاهده شد. نتایج این پژوهش نشان داد که به کارگیری عصاره جلبک دریایی و قارچ میکوریز می تواند به بهبود ترکیب های زیست فعال کاکتوس اپونتیا کمک نماید و به عنوان راهکاری موثر برای ارتقای ارزش تغذیه ای آن مطرح شود.

کلیدواژه ها:

کاکتوس اپونتیا ، هیومیک اسید ، عصاره جلبک دریایی ، میکوریز ، ترکیب های زیست فعال ، آنتی اکسیدان