پارادایم های نوظهور آموزش و پرورش: رویکردی فلسفی و تحلیلی

پژوهش حاضر به بررسی پارادایم های نوظهور در آموزش و پرورش با رویکردی فلسفی و تحلیلی می پردازد. تغییرات اجتماعی، فرهنگی، فناوری و اقتصادی در قرن بیست ویکم، ماهیت یادگیری و روش های آموزشی را دگرگون کرده و موجب شکل گیری پارادایم های نوین در تعلیم و تربیت شده است. این مطالعه مروری با تحلیل دیدگاه های فلسفی کلاسیک، مدرن و معاصر، تحول پارادایم های آموزشی و بازتاب آن ها در اهداف، روش ها و فرآیندهای یاددهی و یادگیری را مورد بررسی قرار می دهد. نتایج نشان می دهد که پارادایم های نوظهور، با تاکید بر یادگیری مشارکتی، توسعه مهارت های تفکر انتقادی، شایستگی حرفه ای معلمان و استفاده موثر از فناوری های نوین، امکان ارتقای کیفیت یادگیری و توسعه انسانی دانش آموزان را فراهم می آورند. این پژوهش اهمیت بازاندیشی فلسفی در درک، طراحی و پیاده سازی پارادایم های نوین آموزشی را برجسته ساخته و مسیر پژوهش های آینده در این حوزه را روشن می کند.

کلیدواژه ها:

پارادایم آموزشی ، فلسفه تعلیم و تربیت ، آموزش و پرورش نوین ، یادگیری مشارکتی ، تفکر انتقادی.