بررسی اهمیت تفاوت های فردی دانش آموزان در استفاده از فناوری و ارتباط آن با خلاقیت

در عصر حاضر که فناوری به جزئی جدایی ناپذیر از زندگی آموزشی تبدیل شده، درک این موضوع که دانش آموزان با سطوح مختلف تجربه، مهارت، نگرش و سبک یادگیری وارد محیط های دیجیتال می شوند، ضرورتی اجتناب ناپذیر به شمار می رود. محیط های فناورانه اگر به درستی طراحی شوند، می توانند بستری فراهم کنند که در آن هر دانش آموز فرصت جست وجو، تجربه و خلق ایده های تازه را داشته باشد. با این حال، زمانی که تفاوت های فردی نادیده گرفته می شود، احتمال بروز موانعی چون اضطراب فناورانه، کاهش انگیزه و افت خلاقیت افزایش می یابد. عواملی مانند خودکارآمدی، علاقه به کاوش، سطح سواد دیجیتال و راهبردهای معلمان در هدایت یادگیری، می توانند نقش تعیین کننده ای در استفاده اثربخش از فناوری و شکوفایی خلاقیت داشته باشند. رویکردهای آموزشی که بر فرصت های متنوع، فعالیت های باز و تجربه های تدریجی تاکید دارند، بیش از روش های یکسان نگر قادرند تعامل میان تفاوت های فردی و فناوری را به شکلی سازنده هدایت کنند. بر این اساس، توجه به تفاوت های فردی نه تنها به ارتقای کیفیت یادگیری کمک می کند، بلکه امکان پرورش مهارت های نوآورانه و توانایی حل مسئله را در نسل آینده فراهم می سازد. این امر مستلزم آن است که برنامه های درسی و سیاست های آموزشی، به جای تاکید صرف بر مهارت های فنی، به طراحی محیط های یادگیری منعطف و خلاقیت محور پرداخته و معلمان را برای شناسایی و حمایت از نیازها و ظرفیت های متفاوت دانش آموزان توانمند سازند.

کلیدواژه ها:

واژگان کلیدی: برنامه ریزی درسی ، پنهان ، یادگیری پایدار ، عمیق ، دانش آموزان