اثربخشی آموزش بازی درمانی در بهبود یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری

پژوهش حاضر با هدف اثربخشی آموزش بازی درمانی در بهبود یادگیری دانش آموزان دارای اختلال یادگیری انجام شده است. روش پژوهش از نظر هدف کاربردی و از لحاظ شیوه اجرا و گردآوری داده ها، از نوع نیمه تجربی با پیش آزمون و پس آزمون و گروه آزمایش و کنترل بوده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دختر و پسر دارای اختلال یادگیری دوره ابتدایی پایه سوم و چهارم شهرستان پیشوا که در سال تحصیلی ۱۳۹۷-۱۳۹۸ به مرکز مشاوره آموزش و پرورش شهرستان پیشوا مراجعه نمودند، که ۳۰ نفر به صورت نمونه گیری در دسترس انتخاب شده و سپس ۱۵ نفر به گروه آزمایش و ۱۵ نفر به گروه کنترل گمارده شدند. سپس بسته آموزشی بازی درمانی که توسط اصغری نکاح (۱۳۹۰) و عباسی (۱۳۹۵) طراحی شده بود برای دانش آموزان در گروه آزمایش به صورت دو بار در هر هفته و در قالب ۱۲ جلسه ی ۷۵ دقیقه ای اجرا شد که در نهایت آموزش، شش هفته به طول انجامید. در این پژوهش، برای گردآوری داده ها، با توجه به ماهیت موضوع، از پرسشنامه اختلال یادگیری کلورادو توسط ویلکات و همکاران (۲۰۱۱) و پرسشنامه اختلال یادگیری گلشاهی کریم (۱۳۹۶) و پرسشنامه اختلال توجه کانز (۲۰۱۳) استفاده شد. سپس با استفاده از ازمون تحلیل کواریانس به تجزیه و تحلیل داده ها پرداخته شد. نتایج آزمون کوراریانس نشان داد که بازی درمانی بر اختلال نوشتن، خواندن، روابط اجتماعی، فضایی و نقاشی، ریاضی و اختلال توجه دانش آموزان دارای اختلال یادگیری تاثیر معناداری دارد. بنابراین با بازی درمانی می توان میزان اختلالات نوشتن، خواندن، روابط اجتماعی، فضایی و نقاشی، ریاضی و اختلال توجه دانش آموزان دارای را کاهش داده و قدرت یادگیری این دسته از دانش آموزان را ارتقا داد.

کلیدواژه ها:

بازی درمانی ، یادگیری ، اختلال یادگیری ، اختلال توجه