روایت پژوهی"روایت یک اتفاق تاثیرگذار در رشد اعتمادبه نفس دانش آموز"

هدف: پژوهش حاضر با هدف درک عمیق فرآیند رشد اعتمادبه نفس در یک دانش آموز از طریق روایت پژوهی یک اتفاق محوری و تاثیرگذار انجام پذیرفت. این مطالعه می کوشد تا نه تنها ماهیت خود واقعه، بلکه تفسیر، درک و تاثیرات بلندمدت آن بر خودپنداره و هویت روایی دانش آموز را نیز مورد کنکاش قرار دهد.روش شناسی: این تحقیق از نوع کیفی و با رویکرد روایت پژوهی (Narrative Inquiry) به عنوان روش شناسی اصلی است. داده ها از طریق مصاحبه های عمیق و روایت محور با یک دانش آموز که تجربه ای کلیدی در ارتقاء اعتمادبه نفس خود داشته است، جمع آوری شد. تحلیل داده ها بر اساس مدل سه بعدی روایت (زمان، مکان، تعامل) انجام گرفت تا ساختار درونی و محتوای تجربه بازسازی و در نهایت، مضامین اصلی و نقاط عطف روایی استخراج گردند.یافته ها: روایت دانش آموز نشان داد که رویداد محوری اغلب شامل یک چالش سخت (مانند شکست در یک آزمون مهم، یا ترس از حضور در جمع) و به دنبال آن یک مداخله حمایتی هدفمند از سوی معلم یا همسالان بوده است. مهم ترین مضامین استخراج شده شامل «شکست به مثابه فرصت»، «کشف توانمندی در موقعیت اضطراری»، «تغییر نگاه از بیرون به درون» و «نقش محوری بازخورد مثبت و به موقع» بودند. این اتفاق منجر به یک "نقطه عطف روایی" شد که در آن دانش آموز، تصویر ذهنی ضعیف گذشته را کنار گذاشته و روایت جدیدی از توانمندی و خودکارآمدی را درونی ساخته است. این تغییر روایی، بر عملکردهای تحصیلی و روابط اجتماعی او تاثیرات ملموسی داشته است.نتیجه گیری: نتایج حاکی از آن است که اعتمادبه نفس یک سازه ایستا نیست، بلکه در طول زمان و از طریق تفسیر معنادار تجربیات محوری شکل می گیرد. درک این نقاط عطف برای مربیان حیاتی است تا بتوانند مداخلات آموزشی و پرورشی را به گونه ای طراحی کنند که به دانش آموزان در بازنویسی روایت های منفی شان به روایت های توانمندساز، یاری رساند. این پژوهش، بر قدرت تجربیات فردی و فهم کیفی برای روشن سازی سازوکار پیچیده رشد روانی-اجتماعی در محیط مدرسه تاکید می کند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: روایت پژوهی ، اعتمادبه نفس دانش آموز ، نقطه عطف روایی ، خودکارآمدی ، هویت روایی ، تجربه تاثیرگذار ، مداخلات پرورشی.