بررسی نقش حمایت خانواده در کاهش آسیب های اجتماعی نوجوانان

نوجوانی یکی از دوره های حساس و بحرانی رشد فردی است که با تغییرات جسمانی، روانی و اجتماعی گسترده همراه است و نوجوانان را در معرض انواع آسیب های اجتماعی قرار می دهد. هدف این پژوهش بررسی نقش حمایت خانواده در کاهش آسیب های اجتماعی نوجوانان متوسطه دوم شهر رامیان در سال تحصیلی ۱۴۰۳-۱۴۰۴ بود. پژوهش حاضر از نوع توصیفی-تحلیلی و روش آن همبستگی است. جامعه آماری شامل تمامی دانش آموزان متوسطه دوم شهر رامیان بود و نمونه با روش تصادفی طبقه ای انتخاب شد. ابزار گردآوری داده ها پرسشنامه استاندارد حمایت خانواده و آسیب های اجتماعی بود که پایایی آن با ضریب آلفای کرونباخ بالای ۰٫۸ تایید شد.نتایج نشان داد که کیفیت روابط والدین و نوجوانان و حمایت عاطفی والدین بیشترین تاثیر را در کاهش آسیب های اجتماعی نوجوانان دارند و سایر مولفه ها مانند نظارت والدین و آموزش مهارت های زندگی والدین نیز نقش تکمیلی دارند. تحلیل رگرسیونی نشان داد که ترکیب ابعاد مختلف حمایت خانواده توانست ۴۵٪ واریانس آسیب های اجتماعی نوجوانان را توضیح دهد. همچنین، تحلیل تفکیکی نشان داد که پسران آسیب های اجتماعی بیشتری نسبت به دختران تجربه می کنند، اما تفاوت معناداری بین پایه های تحصیلی مشاهده نشد. یافته ها حاکی از آن است که حمایت خانواده یک عامل محافظتی چندبعدی است که با ایجاد محیط امن، روابط گرم و صمیمی، نظارت هوشمندانه و آموزش مهارت های زندگی، می تواند از بروز آسیب های اجتماعی در نوجوانان جلوگیری کند.این پژوهش بر اهمیت تقویت نقش خانواده، آموزش والدین و ارائه حمایت های هدفمند به نوجوانان تاکید دارد و می تواند مبنای برنامه های آموزشی و مداخلات پیشگیرانه در مدارس و مراکز مشاوره باشد.

کلیدواژه ها:

حمایت خانواده ، آسیب های اجتماعی ، نوجوانان ، کیفیت روابط خانوادگی ، مهارت های زندگی