رویکرد بینافرهنگی در آموزش عربی و تاثیر آن بر هویت زبانی

این پژوهش با هدف بررسی تاثیر رویکرد بینافرهنگی بر هویت زبانی دانش آموزان دختر متوسطه اول در شهر همدان انجام شد. روش پژوهش از نوع کاربردی با طرح ترکیبی کیفی-کمی بود که جامعه آماری آن شامل دانش آموزان دختر پایه های هفتم تا نهم در همدان بود؛ از این میان، ۱۵۰ نفر با روش نمونه گیری خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند و مداخله هشت هفته ای شامل فعالیت های ادغام فرهنگی عربی-ایرانی اعمال گردید. ابزارهای گردآوری داده ها شامل پرسشنامه هویت زبانی طراحی شده توسط نویسندگان، مصاحبه های نیمه ساختاریافته، مشاهده مشارکتی و تحلیل محتوای کتاب های درسی بودند و داده ها با روش های آماری و تماتیک تحلیل شدند. یافته ها حاکی از افزایش معنادار هویت زبانی در گروه آزمایش نسبت به گروه کنترل بود؛ این افزایش با تم های کیفی مانند کاهش مقاومت فرهنگی و تقویت اعتماد به نفس زبانی همراه شد و نیاز به بازنگری محتوای درسی را نشان داد. نوآوری این مطالعه در بومی سازی رویکرد بینافرهنگی برای دانش آموزان دختر در بستر محلی همدان و ارائه مدلی کاربردی برای تقویت هویت زبانی در برابر جهانی سازی بود. نتیجه گیری این پژوهش تایید کرد که رویکرد بینافرهنگی، با ادغام عناصر فرهنگی، هویت زبانی را تقویت می کند و پیشنهادهایی برای سیاست گذاری آموزشی ارائه داد.

کلیدواژه ها:

رویکرد بینافرهنگی ، هویت زبانی ، آموزش عربی ، دانش آموزان دختر ، همدان ، برنامه درسی.