مطالعه تجربیات شوخ طبعی در کلاس و تاثیر آن بر انگیزه یادگیری

پژوهش حاضر یک مطالعه تحلیلی-مروری با هدف بررسی تجربیات شوخ طبعی در کلاس درس و تاثیر آن بر انگیزه یادگیری دانش آموزان است. شوخ طبعی، به عنوان یک ابزار آموزشی و ارتباطی قدرتمند، قابلیت های چشمگیری در ایجاد محیطی پویا، کاهش اضطراب، افزایش مشارکت، و در نهایت، تقویت انگیزه درونی برای یادگیری دارد. این مقاله با استناد به تحقیقات متعدد داخلی و خارجی، مکانیزم های روانشناختی و آموزشی دخیل در این فرآیند را تبیین می کند. نتایج مرور ادبیات نشان می دهد که شوخ طبعی موثر در کلاس درس می تواند با ایجاد فضایی مفرح و غیررسمی، افزایش دلبستگی عاطفی دانش آموزان به محتوای درسی و معلم، بهبود تمرکز و توجه، و تسهیل فرآیند یادگیری مفاهیم پیچیده، به طور قابل توجهی بر انگیزه یادگیری تاثیر مثبت بگذارد. همچنین، در این پژوهش به اهمیت نوع و کیفیت شوخ طبعی، تفاوت های فرهنگی در درک آن، و نقش معلم در به کارگیری صحیح این راهبرد پرداخته می شود. یافته ها حاکی از آن است که شوخ طبعی سازنده و مرتبط با محتوای آموزشی، می تواند به عنوان یک کاتالیزور برای یادگیری عمیق تر و پایدارتر عمل کند. این مقاله با ارائه یک جمع بندی جامع از شواهد موجود، راهکارهایی را برای معلمان و برنامه ریزان درسی جهت ادغام موثر شوخ طبعی در فرآیندهای آموزشی پیشنهاد می کند.

کلیدواژه ها:

شوخ طبعی آموزشی ، کلاس درس ، انگیزه یادگیری ، مشارکت دانش آموزان ، جو کلاس ، هیجان در یادگیری.