اهمیت معیار های علمی در شناسایی استعداد های ورزشی مدارس

استعدادیابی ورزشی در مدارس به عنوان یکی از ارکان اساسی در توسعه پایدار ورزش کشور، هم در بعد قهرمانی و هم در بعد همگانی، نقش تعیین کننده ای ایفا می کند. این فرآیند زمانی می تواند بهینه عمل کند که بر پایه معیارهای علمی و نظام مند استوار باشد. این پژوهش با به کارگیری رویکرد گراندد تئوری (نظریه زمینه ای) به عنوان یک روش کیفی نظام مند، به کاوش عمیق در عوامل موثر بر استعدادیابی ورزشی پرداخته است. انتخاب این روش به دلیل توانایی آن در کشف نظریه های جدید از دل داده های واقعی و ایجاد چارچوب های مفهومی مبتنی بر شرایط بومی بوده است. در این راستا، پژوهش حاضر با جمع آوری داده های کیفی از طریق مصاحبه های نیمه ساختاریافته با سه گروه کلیدی شامل:1. معلمان تربیت بدنی 2. مربیان باشگاه های ورزشی 3. دانش آموزان مستعد، و همچنین مشاهده مشارکتی در محیط های ورزشی مدارس، به تحلیل چندسطحی موضوع پرداخته است. یافته های به دست آمده از کدگذاری های سه گانه (باز، محوری و انتخابی) نشان می دهد که یک سیستم جامع استعدادیابی ورزشی در مدارس باید بر چهار محور اصلی استوار باشد: 1. شاخص های فیزیولوژیک و بیومکانیکی: شامل ارزیابی های تخصصی در زمینه های آنتروپومتری، ترکیب بدنی، و ظرفیت های عملکردی 2. معیارهای روانشناختی: با تاکید بر سنجش ویژگی های شخصیتی، انگیزشی و مهارت های ذهنی 3. مولفه های مهارتی و تکنیکی: با محوریت ارزیابی توانایی های حرکتی و یادگیری ورزشی 4. عوامل اجتماعی و محیطی: شامل بررسی سیستم های حمایتی و زیرساخت های موجود نکته حائز اهمیت در این پژوهش، تاکید بر تعامل پویا بین این ابعاد چهارگانه است. به عبارت دیگر، یک استعدادیابی علمی نباید صرفا به ارزیابی های فیزیکی محدود شود، بلکه باید با در نظر گرفتن تمامی این ابعاد به صورت یکپارچه عمل کند.این مطالعه با ارائه یک چارچوب نظری بومی، گامی اساسی در جهت نظام مند کردن فرآیند استعدادیابی ورزشی در مدارس کشور برداشته و می تواند مبنایی برای تحقیقات آتی در این حوزه باشد.

کلیدواژه ها:

استعدادیابی ورزشی ، معیارهای علمی ، گراندد تئوری ، ورزش دانش آموزی ، مدل مفهوم