تاثیر فناوری های نوین بر بهبود فرایند آموزش و یادگیری

با گسترش روزافزون فناوری های نوین، نظام های آموزشی با فرصت ها و چالش های متعددی روبه رو شده اند. مسئله اصلی پژوهش حاضر، ناکارآمدی روش های سنتی در پاسخگویی به نیازهای نسل جدید است؛ نسلی که در بستر فناوری رشد یافته و نیازمند شیوه های یادگیری متناسب با دنیای دیجیتال است. از این رو، این پژوهش به بررسی تاثیر فناوری های آموزشی بر فرآیند یاددهی–یادگیری دانش آموزان پرداخته است.هدف اصلی پژوهش، شناسایی نقش ابزارهای فناورانه در ارتقای کیفیت تدریس، افزایش انگیزش یادگیرندگان و بهبود عملکرد تحصیلی آنان است. پرسش اصلی تحقیق این است که «استفاده از فناوری های آموزشی تا چه اندازه می تواند موجب تحول در فرآیند آموزش و بهبود یادگیری گردد؟ روش پژوهش به صورت تحلیلی انجام شده است. بدین منظور، داده های گردآوری شده از مطالعات پیشین، گزارش های رسمی و شواهد تجربی مورد بررسی قرار گرفت و با استفاده از تحلیل محتوایی و روش های مقایسه ای تفسیر شد. تحلیل ها بر پایه استخراج شاخص های کیفی و کمی صورت گرفت تا بتوان اثرات مستقیم و غیرمستقیم فناوری بر یادگیری را شناسایی کرد. یافته های پژوهش نشان می دهد که استفاده از فناوری های آموزشی نظیر کلاس های هوشمند، سامانه های یادگیری الکترونیکی و محتوای چندرسانه ای، به طور معناداری موجب افزایش انگیزش تحصیلی، ارتقای کیفیت یادگیری و بهبود تعامل میان معلم و دانش آموز شده است. همچنین، شواهد تحلیلی نشان داد که فناوری می تواند فرصت هایی برای یادگیری شخصی سازی شده فراهم آورد و با ایجاد محیط های تعاملی، مهارت های خلاقیت و تفکر انتقادی را در دانش آموزان تقویت کند. نتایج این پژوهش بر اهمیت سرمایه گذاری در زیرساخت های فناورانه، توانمندسازی معلمان در استفاده از ابزارهای دیجیتال و کاهش نابرابری های دسترسی به فناوری تاکید دارد. در مجموع، یافته ها نشان می دهد که فناوری نه صرفا یک ابزار کمکی، بلکه عاملی کلیدی در تحول بنیادین نظام آموزش و پرورش محسوب می شود

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی  ، یادگیری الکترونیکی و دیجیتال ،  عدالت آموزشی  ،  نظام آموزشی ایران  ،  نرم افزار