بررسی اهمیت تقویت خودباوری در دانش آموزان و تاثیر آن در پیشرفت تحصیلی

خودباوری یکی از بنیادی ترین سازه های روان شناختی است که نقش تعیین کننده ای در فرایندهای یادگیری و موفقیت تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. خودباوری به معنای باور فرد به توانایی های خود در سازمان دهی، کنترل و انجام موفقیت آمیز فعالیت های آموزشی و تحصیلی است (Bandura, 1997). پژوهش های متعددی نشان داده اند که دانش آموزانی که از سطح بالایی از خودباوری برخوردارند، معمولا در مواجهه با چالش های درسی پشتکار بیشتری دارند، از راهبردهای یادگیری عمیق تر استفاده می کنند و در برابر فشارها و ناکامی های تحصیلی مقاوم تر هستند (Zimmerman, 2000). همچنین، این افراد انگیزش درونی بالاتری دارند، اضطراب امتحان کمتری تجربه می کنند و در نتیجه عملکرد تحصیلی مطلوب تری از خود نشان می دهند. از سوی دیگر، ضعف در خودباوری می تواند منجر به اجتناب از تکالیف دشوار، کاهش اعتماد به نفس در آزمون ها، افزایش اضطراب و در نهایت افت تحصیلی شود. از این رو، بررسی نقش خودباوری در پیشرفت تحصیلی نه تنها از جنبه نظری حائز اهمیت است، بلکه از دیدگاه کاربردی نیز می تواند به سیاست گذاران آموزشی، معلمان و مشاوران کمک کند تا با طراحی مداخلات مناسب، کیفیت فرایند یاددهی–یادگیری را ارتقا دهند. بر این اساس، پژوهش حاضر با هدف بررسی رابطه بین خودباوری تحصیلی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان در همه مقاطع تحصیلی طراحی شده است. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان مدارس دولتی و غیردولتی در سال تحصیلی 1404–1403 می باشد. روش تحقیق توصیفی همبستگی و از نوع مقطعی است. داده ها از طریق پرسشنامه های استاندارد خودباوری و انگیزش تحصیلی گردآوری شده و معدل نیم سال به عنوان شاخص عینی پیشرفت تحصیلی در نظر گرفته می شود. انتظار می رود نتایج این پژوهش نشان دهد که خودباوری نقش اساسی در موفقیت تحصیلی ایفا می کند و تقویت آن می تواند به عنوان یکی از مهم ترین راهبردهای ارتقای کیفیت آموزشی و افزایش سطح یادگیری دانش آموزان مورد توجه قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

خودباوری ، انگیزش تحصیلی ، دانش آموزان ، پیشرفت تحصیلی