بررسی روش های نوین تدریس و کاربرد آن در آموزش

روش های نوین تدریس به عنوان یکی از عوامل کلیدی ارتقای کیفیت آموزش و یادگیری دانش آموزان شناخته می شوند. این پژوهش با هدف بررسی انواع روش های نوین تدریس و کاربرد آن ها در فرایند آموزش انجام شد. روش تحقیق از نوع توصیفی–تحلیلی بوده و جامعه آماری شامل معلمان و دانش آموزانی از تمام مقاطع شهر تهران در سال تحصیلی 1404–1403 بود. نمونه شامل 300 دانش آموز و 50 معلم بود که با استفاده از روش نمونه گیری تصادفی طبقه ای انتخاب شدند. داده ها با استفاده از پرسشنامه های استاندارد جمع آوری شد و پایایی آن ها با آلفای کرونباخ تایید گردید. نتایج نشان داد که استفاده از روش های نوین تدریس، از جمله تدریس مشارکتی، یادگیری مبتنی بر پروژه، یادگیری فعال و فناوری آموزشی، باعث افزایش انگیزه، مشارکت فعال، ارتقای مهارت های تفکر انتقادی و بهبود عملکرد تحصیلی دانش آموزان می شود. همچنین، تجربه و آموزش حرفه ای معلمان در اجرای موثر این روش ها نقش مهمی دارد. پژوهش نشان داد که ادغام فناوری آموزشی و روش های فعال یادگیری در کلاس، بیشترین تاثیر مثبت را بر یادگیری دانش آموزان دارد. بر اساس یافته ها، پیشنهاد شد که معلمان از روش های نوین تدریس ترکیبی استفاده کنند، آموزش های تخصصی روش های تدریس فعال و فناوری های آموزشی دریافت کنند و روش تدریس را متناسب با اهداف آموزشی و ویژگی های دانش آموزان طراحی نمایند.

کلیدواژه ها:

روش های نوین تدریس ، یادگیری فعال ، آموزش مشارکتی ، فناوری آموزشی