واکاویی در مفاهیم و مولفه های معماری بیوفیلیک در فضاهای آموزشی(مدارس دوره اول و دوم)

آموزش و پرورش نقش تعیین کننده ای در ارتقا سطح دانش، رشد و اعتلای فرهنگ هر جامعه دارد. مکان و فضا یک رکن آموزشی و تربیتی است؛ در عرصه آموزش، نبودن فضاهای مناسب آموزشی هم از جهت استانداردهای فضایی و از جهت نداشتن برنامه ریزی آموزشی در فضاهای علمی و تداخل عملکردی در برنامه های عملی باعث افت کیفیت و جایگزین شدن روش های کم کیفیت آموزشی به جای روش های نوین در تدریس رشته های مختلف شده است. قرار گرفتن در معرض طبیعت، بخش مهمی از فرایند کمک به سلامت روان است و به وضوح ذهنی، شناخت خود، اعتماد به نفس و استقلال افراد کمک می کند، نزدیکی با طبیعت باعث کاهش استرس و افزایش کارایی می گردد. در خصوص فضاهای آموزشی، فضاهای پر و خالی می بایست به گونه ای طراحی شوند که ادراک عناصر طبیعی را از داخل ساختمان و فضای باز میسر سازند. ارتباط نزدیک وملموس با عناصر طبیعی و رابطه دور با مناظر خارج از سایت از اهمیت خاصی در طراحی برخوردار خواهند بود. یکی از راه های افزایش رضایتمندی و کاهش مشکلات ذکر شده طراحی بر مبنای طبیعت است.یکی از گرایش های طراحی بر اساس طبیعت رویکرد بیوفیلیک است. یکی از روش های برقرای ارتباط بین انسان، محیط و معماری، طراحی بیوفیلیک است هدف اصلی از انتخاب این رویکرد برای پژوهش شناسایی عوامل و پارامتر های معماری بیوفیلیک است ،با توجه به آنچه گفته شد شناسایی این پارامتر ها و استفاده از آنها در طراحی فضاهای آموزشی می تواند میزان رضایت و علاقمندی دانش آموزان را به حضور در این گونه فضاها بالا ببرد.

کلیدواژه ها:

بیوفیلیک ، فضای آموزشی ، دانش آموزان ، سلامت روان ، آموزش پذیری