شیوه های نوین آموزش سواد خواندن به دانش آموزان کم خوان

هدف از این مقاله، بررسی و تحلیل شیوه های نوین و مبتنی بر شواهد آموزش سواد خواندن به دانش آموزان دارای اختلال کم خوانی یا نارساخوانی (Dyslexia) در نظام آموزشی ایران است. کم خوانی، که اغلب ریشه در نقص در پردازش واج شناختی دارد، یکی از شایع ترین و تاثیرگذارترین اختلالات یادگیری است که مسیر تحصیلی و اجتماعی فرد را به شدت تحت تاثیر قرار می دهد. پژوهش های نوین علوم اعصاب شناختی و روان شناسی تربیتی، بر ناکارآمدی رویکردهای سنتی و لزوم جایگزینی آن ها با مداخلات صریح و ساختاریافته تاکید دارند.روش مورد استفاده در این تحقیق، تحلیل و جمع بندی داده های پژوهشی در مورد رویکردهای آموزشی موفق است. یافته های کلیدی مقاله نشان می دهد که رویکرد چندحسی (Multisensory Approach) که تمامی حواس (بینایی، شنوایی، بساوایی و حرکتی) را درگیر می کند، به ویژه در قالب متد اورتون-گیلینگهام یا اقتباس های نظام مند از آن، بیشترین اثربخشی را دارد. همچنین، آموزش فونیکس (آواشناسی) باید به صورت صریح، نظام مند و متوالی اجرا شود و با تمرین های تقویت آگاهی واج شناختی همراه گردد. علاوه بر این، استفاده هدفمند از فناوری های کمکی و نرم افزارهای تبدیل متن به گفتار، می تواند به افزایش روانی خواندن (Fluency) در دانش آموزان کم خوان یاری رساند.در نهایت، مقاله بر لزوم تشخیص زودهنگام، آموزش تمایزیافته در کلاس های عادی و تربیت معلمان متخصص برای اجرای دقیق پروتکل های آموزشی نوین تاکید می کند تا شکاف بین دانش آموزان کم خوان و همسالانشان به حداقل برسد و این دانش آموزان به سواد خواندن کارآمد دست یابند.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی :کم خوانی ، نارساخوانی ، آموزش چندحسی ، رویکرد فونیکس نظام مند ، سواد خواندن ، فناوری های کمکی ، آگاهی واج شناختی.