بررسی نقش خانواده در ارتقای یادگیری ترکیبی)حضوری مجازی(در ابتدایی

یادگیری ترکیبی (Blended Learning) بهعنوان رویکردی نوین که تلفیقی از آموزش حضوری و آموزش مجازی را شامل میشود،در سالهای اخیر جایگاه برجستهای در نظام آموزشی بهویژه در مقطع ابتدایی یافته است. این الگو با بهرهگیری از فناوریهای نوین،تلاش میکند همزمان مزایای تعاملات چهرهبهچهره و امکانات انعطافپذیر محیط دیجیتال را در اختیار فراگیران قرار دهد. نقش خانوادهدر این میان حیاتی است، زیرا والدین نه تنها بهعنوان پشتیبان عاطفی و انگیزشی کودک عمل میکنند بلکه مسئولیتهای اجرایی وفنی قابلتوجهی نیز برعهده دارند. پژوهش حاضر به تحلیل نقش خانواده در ارتقای یادگیری ترکیبی در دوره ابتدایی میپردازد و نشانمیدهد که موفقیت این مدل آموزشی وابسته به همکاری موثر والدین با مدرسه، توانمندسازی در مهارتهای دیجیتال، ایجاد فضایمناسب یادگیری در خانه و نظارت فعال بر عملکرد کودک است. خانواده با ایجاد ارتباط مستمر با آموزگاران و استفاده بهینه از بسترهایآموزشی مجازی، میتواند کیفیت یادگیری ترکیبی را به سطح مطلوب ارتقاء دهد. همچنین، حمایت روانی از کودک، ایجاد انگیزه درونی،و مدیریت زمان از عناصر کلیدی هستند که والدین باید به آن توجه نمایند. این مقاله ضمن بررسی چارچوبهای نظری در حوزه تعاملخانواده و مدرسه، به مصادیق عملی در فرهنگ آموزشی ایران اشاره دارد و راهکارهای بهبود تعامل والدین و فرزندان در اجرای مدلترکیبی را ارائه میدهد. نتایج این تحلیل بیانگر آن است که یادگیری ترکیبی در مقطع ابتدایی بدون مشارکت فعال و هدفمند خانواده،با چالشهای جدی مواجه شده و اثربخشی آن کاهش مییابد. از این رو، سیاستگذاران و مدیران آموزشی باید برنامههای توانمندسازیوالدین را بهعنوان بخش مکمل آموزش ترکیبی مدنظر قرار دهند .

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، آموزش حضوری ، آموزش مجازی ، نقش خانواده ، آموزش ابتدایی ، توانمندسازی والدین ، تعامل خانواده و مدرسه