نقش روش های نوین بازخورددهی در ارتقای یادگیری در دوره ابتدایی

سال انتشار: 1404
نوع سند: مقاله کنفرانسی
زبان: فارسی
مشاهده: 6

فایل این مقاله در 19 صفحه با فرمت PDF و WORD قابل دریافت می باشد

استخراج به نرم افزارهای پژوهشی:

لینک ثابت به این مقاله:

شناسه ملی سند علمی:

EPCS04_2733

تاریخ نمایه سازی: 7 مهر 1404

چکیده مقاله:

هدف از این پژوهش بررسی نقش روش های نوین بازخورددهی در ارتقای یادگیری در دوره ابتدایی است. بازخورد به عنوان یکی از عناصر کلیدی فرایند یاددهی–یادگیری، در صورتی که به صورت هدفمند، توصیفی و مبتنی بر شواهد ارائه شود، می تواند به شکل چشمگیری کیفیت آموزش را بهبود بخشد و موجب ارتقای انگیزه، خودتنظیمی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان گردد. در این مطالعه، با مرور ادبیات علمی و شواهد پژوهشی جدید، ابعاد گوناگون بازخورد نوین شامل بازخورد دیجیتال، بازخورد همتایان، بازخورد تکوینی و بازخورد خودتنظیمی مورد بررسی قرار گرفته است.یافته ها نشان می دهد که روش های نوین بازخورددهی، به ویژه در بستر فناوری های آموزشی، امکان شخصی سازی یادگیری و ارائه توصیه های متناسب با سطح توانایی و نیازهای فردی دانش آموزان را فراهم می سازد. افزون بر این، بازخوردهایی که به طور مستمر و در راستای اهداف آموزشی ارائه می شوند، توانایی ایجاد تغییرات پایدار در عملکرد یادگیرندگان را دارند. شواهد بین المللی حاکی از آن است که استفاده از پلتفرم های هوش مصنوعی و سامانه های تحلیلی می تواند زمان بازخورد را کاهش داده و دقت آن را افزایش دهد، در حالی که نقش معلم در هدایت و تفسیر بازخورد همچنان غیرقابل جایگزین باقی می ماند. همچنین مطالعات داخلی و خارجی نشان داده اند که بازخوردهای توصیفی و مشارکتی نسبت به بازخوردهای سنتی مبتنی بر نمره، تاثیر بیشتری در ارتقای مهارت های شناختی و عاطفی دانش آموزان دارند.با این حال، چالش هایی همچون محدودیت های زیرساختی، نابرابری در دسترسی به فناوری، نیاز به توانمندسازی معلمان، و ملاحظات اخلاقی مرتبط با حریم خصوصی داده ها، مانع از بهره برداری کامل از ظرفیت های بازخورد نوین می شوند. راهبردهای پیشنهادی برای رفع این چالش ها شامل طراحی برنامه های آموزشی معلمان، تلفیق بازخورد انسانی و دیجیتال، توسعه چارچوب های اخلاقی، و توجه ویژه به عدالت آموزشی است. در نتیجه، بازخورد نوین می تواند به عنوان ابزاری راهبردی برای ارتقای کیفیت یادگیری در دوره ابتدایی عمل کند، مشروط بر آنکه سیاست گذاران، معلمان و والدین در اجرای آن همکاری نزدیک داشته باشند و بسترهای نهادی و زیرساختی لازم فراهم گردد.این مقاله تاکید می کند که موفقیت در استفاده از بازخورد نوین به برنامه ریزی نظام مند، فرهنگ سازی در سطح مدارس، و بهره گیری از شواهد پژوهشی بستگی دارد. اگر این شرایط محقق شود، بازخورد نوین نه تنها به بهبود عملکرد تحصیلی، بلکه به رشد شخصیتی و اجتماعی کودکان نیز منجر خواهد شد و مسیر یادگیری آنان را در مراحل بعدی تحصیلی هموار خواهد ساخت.

نویسندگان

زهرا محمدی

آموزگار ابتدایی، اداره آموزش و پروش ناحیه ۲ کرمانشاه