نقش هوش مصنوعی در یادگیری در مدارس آینده

مدارس آینده به طور بنیادین با آنچه امروز می شناسیم متفاوت خواهند بود. فشار ناشی از تحولات فناورانه، اقتصادی و اجتماعی، پارادایم صنعتی آموزش و پرورش را به چالش کشیده و ضرورت حرکت به سوی مدل های یادگیری انعطاف پذیرتر، شخصی سازی شده تر و مرتبط تر با نیازهای قرن بیست و یکم را آشکار ساخته است. در قلب این تحول، هوش مصنوعی به عنوان فناوری توانمندساز اصلی قرار دارد که نقش آن فراتر از یک ابزار کمکی بوده و به عنوان معمار اصلی اکوسیستم های یادگیری آینده عمل خواهد کرد. این مقاله مروری به بررسی و ترسیم نقش چندوجهی هوش مصنوعی در فرآیندهای یادگیری در مدارس آینده می پردازد. این پژوهش استدلال می کند که مدارس آینده به صورت "اکوسیستم های یادگیری هوشمند" عمل خواهند کرد که در آن، یادگیری دیگر به زمان و مکان خاصی محدود نیست. در این اکوسیستم، هوش مصنوعی سه نقش کلیدی را ایفا می کند: به عنوان "مربی شخصی" برای هر دانش آموز که مسیر یادگیری را به صورت فردی بهینه می کند؛ به عنوان "دستیار هوشمند" برای معلم که با خودکارسازی وظایف، زمان او را برای تعاملات انسانی و پیچیده آزاد می سازد؛ و به عنوان "موتور تحلیلی" برای کل نظام که به تصمیم گیری های داده محور و بهبود مستمر کمک می کند. این مقاله با تحلیل مبانی نظری این تحول، به تشریح ویژگی های کلیدی یادگیری در مدارس آینده، از جمله برنامه درسی پویا، ارزیابی نامرئی و نقش های نوین دانش آموز و معلم می پردازد.

کلیدواژه ها:

مدارس آینده ، هوش مصنوعی ، یادگیری شخصی سازی شده ، اکوسیستم یادگیری ، تحول آموزشی