تحلیل تاثیر محیط های مجازی بر آرامش روانی دانش آموزان با رویکرد روان شناسی تربیتی و فناوری آموزشی

با گسترش روزافزون فناوری های دیجیتال و نفوذ آن ها در نظام های آموزشی، محیط های مجازی به یکی از اصلی ترین بسترهای یادگیری برای دانش آموزان تبدیل شده اند. این تحول، به ویژه پس از همه گیری جهانی کرونا، موجب تغییرات بنیادین در شیوه های تدریس، تعاملات آموزشی و تجربه روانی دانش آموزان شده است. پژوهش حاضر با هدف تحلیل تاثیر محیط های مجازی بر آرامش روانی دانش آموزان، با رویکردی روان شناسی تربیتی و فناوری محور انجام شده است.در این مطالعه، آرامش روانی به عنوان یکی از مولفه های کلیدی سلامت روان تعریف شده و ابعاد آن شامل احساس امنیت، رضایت درونی، تعادل هیجانی و توانایی مقابله با فشارهای روزمره مورد بررسی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهند که محیط های مجازی، بسته به نحوه طراحی، نوع تعاملات، سطح سواد دیجیتال و میزان حمایت های خانوادگی و مدرسه ای، می توانند هم فرصت هایی برای تقویت آرامش روانی فراهم کنند و هم تهدیدهایی جدی برای سلامت ذهنی دانش آموزان ایجاد نمایند.از جمله فرصت های مثبت می توان به انعطاف پذیری در زمان و مکان یادگیری، امکان تعامل خصوصی با معلمان، تقویت حس استقلال، و دسترسی به منابع متنوع اشاره کرد. در مقابل، تهدیدهایی چون اضطراب تحصیلی، احساس انزوا، اختلالات خواب، وابستگی روانی به فناوری، و مواجهه با خشونت آنلاین نیز شناسایی شده اند. بر اساس تحلیل داده ها، پیشنهادهایی برای طراحی محیط های آموزشی سالم تر، آموزش سواد رسانه ای، و ارائه خدمات مشاوره ای در مدارس ارائه شده است.نتایج این پژوهش نشان می دهد که آرامش روانی دانش آموزان در عصر دیجیتال، نیازمند تلفیق هوشمندانه فناوری با اصول روان شناسی تربیتی است. این مقاله می تواند به سیاست گذاران آموزشی، طراحان پلتفرم های یادگیری، معلمان و خانواده ها در جهت بهبود کیفیت آموزش و ارتقاء سلامت روانی نسل آینده کمک شایانی نماید.

کلیدواژه ها:

آموزش مجازی ، آرامش روانی ، دانش آموزان ، فناوری آموزشی ، روانشناسی تربیتی