چگونه توانستم با به کارگیری راهکارهای انگیزشی و مشارکتی، میزان مسئولیت پذیری دانش آموزان دبیرستان پسرانه را در امور آموزشی و انضباطی افزایش دهم؟

این پژوهش با هدف ارتقای سطح مسئولیت پذیری دانش آموزان یک دبیرستان پسرانه دوره متوسطه دوم انجام شد. در سال های اخیر، کاهش انگیزه و مسئولیت پذیری دانش آموزان در زمینه های آموزشی و انضباطی، به ویژه در مدارس نظری، به عنوان یکی از چالش های جدی مدیران آموزشی مطرح شده است. در این اقدام پژوهی، تلاش شد با استفاده از رویکردی مشارکتی و بهره گیری از راهکارهای انگیزشی، از جمله تشکیل شوراهای دانش آموزی فعال، برگزاری جلسات هم اندیشی، طراحی نظام تشویق و پاداش مبتنی بر رفتار مسئولانه و جلب مشارکت والدین، تغییراتی در نگرش و عملکرد دانش آموزان ایجاد شود. یافته ها نشان داد که استفاده از این راهکارها نه تنها باعث افزایش مشارکت دانش آموزان در فعالیت های آموزشی و انضباطی شد، بلکه به بهبود روابط مدرسه ای و تقویت روحیه همکاری و احترام متقابل نیز کمک کرد. در نهایت، نتیجه پژوهش بیانگر این بود که ایجاد فضای مشارکتی و توجه به نیازهای روانی و اجتماعی دانش آموزان می تواند در ارتقای مسئولیت پذیری آنان نقش بسزایی داشته باشد.واژگان کلیدی: مسئولیت پذیری – مشارکت دانش آموزی – مدیریت مدرسه