بررسی نقش فناوری هوش مصنوعی در بهبود فرآیند یاددهی–یادگیری دانش آموزان ابتدایی

ظهور و گسترش فناوری هوش مصنوعی، به عنوان یکی از پیشروترین دستاوردهای علمی عصر حاضر، چشم اندازهای نوینی را در حوزه تعلیم و تربیت گشوده است. آموزش ابتدایی، به مثابه بنیان نظام آموزشی و دوره ای سرنوشت ساز در شکل گیری شاکله های شناختی، عاطفی و اجتماعی دانش آموزان، نیازمند بهره گیری از روش ها و ابزارهای نوین برای ارتقای کیفیت فرآیند یاددهی–یادگیری است. پژوهش حاضر با رویکرد مروری–تحلیلی و بر پایه بررسی مطالعات داخلی و بین المللی، به واکاوی ظرفیت ها و چالش های به کارگیری هوش مصنوعی در آموزش ابتدایی پرداخته است. نتایج نشان می دهد که فناوری های مبتنی بر هوش مصنوعی از طریق فراهم سازی آموزش شخصی سازی شده، تحلیل کلان داده های آموزشی، پایش مستمر پیشرفت تحصیلی و تولید بازخورد هوشمند، قادرند به ارتقای عمیق یادگیری و بهبود تعاملات آموزشی بین معلم و دانش آموز منجر شوند. افزون بر این، شواهد حاکی از آن است که کاربرد هوش مصنوعی می تواند بر افزایش انگیزش درونی، رشد خلاقیت و تقویت خودتنظیمی یادگیری دانش آموزان اثرگذار باشد. در عین حال، چالش هایی همچون نابرابری دسترسی به زیرساخت های فناورانه، نیاز به بازآموزی معلمان و ملاحظات اخلاقی در بهره برداری از داده های آموزشی، به عنوان موانع اصلی مطرح هستند. برآیند این بررسی بیانگر آن است که هوش مصنوعی، در صورت بهره برداری صحیح و هدفمند، می تواند به عنوان موتور محرک تحول در نظام آموزشی ابتدایی عمل کرده و زمینه ساز دستیابی به یادگیری پایدار و باکیفیت گردد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یاددهی–یادگیری ، آموزش ابتدایی ، شخصی سازی آموزش ، فناوری آموزشی