بررسی توسعه پایدار و توانایی نسل اینده در مدارس

توسعه ای که نیازهای نسل حاضر را بدون اینکه توانایی های نسل های آینده را برای برآورده کردن نیازهای خود تهدید کند، برآورده سازد. این نوع توسعه نیازمند منابع انسانی آگاه، توانمند و با قابلیت است که از طریق آموزش و عدالت آموزشی می توان به آن دست یافت (منصوریان و مرادی، ۱۴۰۲). در واقع، عدالت آموزشی می تواند به عنوان ابزاری برای رسیدن به توسعه پایدار عمل کند زیرا در دنیای امروز، سرمایه انسانی مهم ترین عامل در پیشبرد توسعه اجتماعی، اقتصادی و فرهنگی جوامع است.یکی از مولفه های اصلی عدالت آموزشی، دسترسی برابر به منابع آموزشی است. این منابع شامل معلمان با کیفیت، زیرساخت های مناسب، برنامه های درسی معتبر، و همچنین حمایت های مالی برای خانواده های کم درآمد است. در جوامعی که دسترسی به این منابع محدود است، شکاف های آموزشی به طور فزاینده ای عمیق تر می شود و افراد از اقشار مختلف اجتماعی نمی توانند به فرصت های برابر در تحصیل دست یابند (محمدی و زارعی، ۱۳۹۸). این عدم برابری در دسترسی به آموزش، می تواند به نابرابری های اجتماعی، اقتصادی و حتی سیاسی منجر شود و در نهایت مانع از پیشرفت جوامع و تحقق توسعه پایدار شود.

کلیدواژه ها:

مهارت ، تدریس ، کیفیت