نقش آموزگار ابتدایی در تقویت مهارت های اجتماعی کودکان با رویکرد روانشناسی رشد و یادگیری مشارکتی

این تحقیق به بررسی نقش آموزگار ابتدایی در تقویت مهارت های اجتماعی کودکان با رویکرد روانشناسی رشد و یادگیری مشارکتی پرداخته است. در دنیای امروز که تعاملات اجتماعی و مهارت های گروهی به عنوان یکی از ارکان مهم زندگی اجتماعی و حرفه ای افراد شناخته می شود، آموزش این مهارت ها از دوران ابتدایی به ویژه از طریق مدرسه می تواند تاثیرات چشمگیری در آینده فرد داشته باشد. رویکردهای اجتماعی محور در آموزش ابتدایی به دانش آموزان کمک می کند تا با یادگیری مشارکتی، فعالیت های گروهی و حل مسائل اجتماعی، توانایی های خود را در زمینه ارتباطات، همدلی، همکاری و حل تعارضات تقویت کنند.این تحقیق ابتدا به مبانی نظری و اهمیت رشد اجتماعی در دوران ابتدایی پرداخته و سپس تاثیر یادگیری مشارکتی و روش های فعال تدریس را بر بهبود مهارت های اجتماعی کودکان بررسی کرده است. همچنین، روش های عملی که آموزگاران می توانند برای تقویت تعاملات اجتماعی دانش آموزان در کلاس درس به کار گیرند، مورد تحلیل قرار گرفته است. در این راستا، راهبردهای مختلفی مانند استفاده از بازی های گروهی، فعالیت های گروهی منظم، و پروژه های تیمی به عنوان روش های موثر مطرح شده است.این تحقیق پیشنهاداتی برای رفع چالش ها و بهبود فرآیندهای آموزشی در راستای تقویت مهارت های اجتماعی دانش آموزان ارائه می دهد که می تواند در گسترش رویکردهای اجتماعی محور در مدارس ابتدایی موثر واقع شود.

کلیدواژه ها:

مهارت های اجتماعی ، آموزگار ابتدایی ، روانشناسی رشد ، یادگیری مشارکتی ، تعاملات اجتماعی