افت تحصیلی و نگاه آسیب محور به اختلالات یادگیری درنظام آموزشی

پژوهش حاضر با هدف بررسی پیوند میان افت تحصیلی و نگاه آسیب محور به اختلالات یادگیری در نظام آموزشی ایران انجام شده است. در این مطالعه، تلاش شده تا با تحلیل انتقادی رویکردهای رایج نسبت به دانش آموزان دارای اختلالات یادگیری، تاثیر این نگرش ها بر تجربه تحصیلی، انگیزش، و جایگاه اجتماعی آنان واکاوی شود. روش پژوهش کیفی و مبتنی بر تحلیل محتوای اسنادی، مصاحبه های نیمه ساختاریافته با معلمان، مشاوران و دانش آموزان، و بررسی متون سیاست گذاری آموزشی بوده است. چارچوب نظری پژوهش بر مبنای مدل تحلیل انتقادی-اجتماعی شکل گرفته که به بررسی تعامل میان ساختارهای نهادی، گفتمان های مسلط، و تجربه زیسته دانش آموزان می پردازد.یافته ها نشان می دهد که نگاه آسیب محور، که اختلالات یادگیری را صرفا به عنوان نقص فردی و پزشکی تعریف می کند، موجب برچسب زنی، طرد ضمنی، و کاهش فرصت های یادگیری معنادار برای این دانش آموزان شده است. این رویکرد نه تنها افت تحصیلی را تشدید می کند، بلکه مانع از شکل گیری سیاست های آموزشی فراگیر و عدالت محور می شود. در مقابل، نتایج پژوهش بر ضرورت گذار به رویکرد توان محور و زمینه گرا تاکید دارد؛ رویکردی که اختلالات یادگیری را در بستر تعاملات فرهنگی، روانی، و آموزشی فهم کرده و بر توانمندسازی دانش آموزان و اصلاح ساختارهای مدرسه ای تمرکز دارد.

کلیدواژه ها:

افت تحصیلی ، آسیب محور ، اختلالات یادگیری ، نظام آموزشی