بررسی موانع پذیرش فناوری های آموزشی از دیدگاه معلمان ابتدایی

این مقاله مروری به بررسی جامع موانع پیش روی پذیرش و به کارگیری موثر فناوری های آموزشی از دیدگاه معلمان مقطع ابتدایی می پردازد. در عصری که فناوری به سرعت در حال تغییر چهره آموزش است، درک مقاومت ها و چالش هایی که معلمان به عنوان مجریان اصلی این تحول با آن روبرو هستند، اهمیتی حیاتی دارد. یافته های این پژوهش، که از طریق تحلیل و تلفیق گسترده ادبیات نظری و تجربی به دست آمده، نشان می دهد که این موانع را می توان در سه دسته اصلی طبقه بندی کرد: موانع فردی، موانع سازمانی و زیرساختی، و موانع پداگوژیک. موانع فردی شامل عواملی چون نگرش منفی یا محتاطانه نسبت به فناوری، فقدان مهارت های دیجیتال و سواد فناورانه، و پایین بودن سطح خودکارآمدی فناورانه در میان معلمان است. موانع سازمانی به کمبود حمایت مدیریتی، عدم تخصیص منابع مالی و فنی کافی، نبود زیرساخت های قابل اتکا در مدارس، و مهم تر از همه، فقدان برنامه های توسعه حرفه ای مستمر و موثر اشاره دارد. در نهایت، موانع پداگوژیک به چالش های بنیادین در زمینه انطباق روش های تدریس سنتی با محیط های یادگیری فناورانه، دشواری در طراحی تجارب یادگیری معنادار و تعاملی در فضای مجازی، و نگرانی های مربوط به مدیریت کلاس و ارزیابی دانش آموزان در این محیط ها بازمی گردد. این مقاله استدلال می کند که غلبه بر این موانع نیازمند یک رویکرد کل نگر و چندوجهی است که فراتر از تامین سخت افزار رفته و بر توانمندسازی معلمان، ایجاد فرهنگ سازمانی حامی نوآوری، و بازاندیشی در اصول طراحی آموزشی تمرکز دارد.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، موانع پذیرش ، معلمان ابتدایی ، آموزش مجازی ، سواد دیجیتال ، توسعه حرفه ای معلمان