مقایسه ی مطالعات روش های نوین تدریس (پروژه محور، بازی محور و تعاملی) و نقش آن ها در ارتقای انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی

پژوهش حاضر با هدف بررسی و مقایسه تاثیر روش های نوین تدریس شامل یادگیری پروژه محور، بازی محور و تعاملی بر انگیزه و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان ابتدایی انجام شده است. این مطالعه از نوع مروری و به شیوه توصیفی–تحلیلی بوده و با مرور پژوهش های انجام شده در فاصله سال های ۱۳۹۸ تا ۱۴۰۲، تلاش کرده است تصویری جامع از نقش این رویکردها در ارتقای فرایند یادگیری ارائه دهد. یافته ها نشان داد که یادگیری پروژه محور با تاکید بر فعالیت های عملی، مسئولیت پذیری و خلاقیت، موجب تقویت مهارت های حل مسئله و یادگیری عمیق در دانش آموزان می شود. یادگیری بازی محور نیز از طریق ایجاد محیطی شاد و تعاملی، انگیزه و مشارکت فعال را افزایش داده و توجه دانش آموزان را به محتوای آموزشی جلب می کند. روش تعاملی با تمرکز بر همکاری گروهی، تبادل نظر و مشارکت مداوم، نه تنها توانایی درک مطلب را بهبود می بخشد بلکه روابط اجتماعی و اعتمادبه نفس دانش آموزان را نیز تقویت می کند. مقایسه این سه روش نشان داد که ترکیب و به کارگیری هم زمان آن ها می تواند کارآمدترین الگو برای ارتقای انگیزه، پیشرفت تحصیلی و یادگیری معنادار در دوره ابتدایی باشد. بر اساس نتایج، توجه به طراحی برنامه های درسی مبتنی بر این رویکردها و بهره گیری معلمان از آن ها در فرایند آموزش، ضرورتی انکارناپذیر در ارتقای کیفیت یادگیری و آماده سازی دانش آموزان برای مواجهه با چالش های آینده محسوب می شود.

کلیدواژه ها:

یادگیری پروژه محور ، یادگیری بازی محور ، آموزش تعاملی ، انگیزه تحصیلی ، پیشرفت تحصیلی