تحلیل مولفه های طراحی فضاهای نیمه باز انعطاف پذیر در مجموعه های مسکونی و تاثیر آن بر کیفیت تعاملات اجتماعی ساکنان

فضاهای نیمه باز در مجموعه های مسکونی نقش مهمی در تقویت تعاملات اجتماعی و ارتقاء کیفیت زندگی ساکنان ایفا می کنند. انعطاف پذیری در طراحی، امکان تطبیق فضا با نیازهای متغیر ساکنان را فراهم کرده و باعث افزایش رضایت و تعلق خاطر به محیط زندگی می شود. همچنین، فضاهای نیمه باز به عنوان واسطه ای میان حریم خصوصی و عمومی، شرایط مناسبی برای ارتباطات غیررسمی و مشارکت های جمعی ایجاد می کنند. کیفیت طراحی این فضاها از جمله نورگیری، تهویه، دسترسی و امکانات جانبی، در میزان استفاده و اثرگذاری آنها بسیار موثر است. این تحقیق با تحلیل مولفه های طراحی انعطاف پذیر این فضاها، به بررسی تاثیرات کالبدی و عملکردی آنها بر روابط اجتماعی می پردازد. روش تحقیق بکار گرفته شده توصیفی-تحلیلی و جمع آوری اطلاعات از روش کتابخانه ای مورد استفاده قرار گرفته است. نتایج نشان می دهد که توجه به مولفه های انعطاف پذیری فضاهای نیمه باز می تواند به بهبود تعاملات اجتماعی، افزایش حس همبستگی و پایداری فرهنگی در مجتمع های مسکونی کمک کند. بنابراین، طراحی این فضاها به عنوان یکی از راهکارهای کلیدی در ارتقاء کیفیت زندگی شهری مورد تاکید قرار می گیرد.

کلیدواژه ها:

فضاهای نیمه باز ، انعطاف پذیری ، تعاملات اجتماعی ، مجتمع مسکونی