جداسازی آرسنیک از آب با استفاده از کامپوزیت های پلی پیرول و مقایسه آن با زغال فعال وبنتونیت

یکی از روش های مناسب برای جداسازی فلزات سنگین از آب، فرایند جذب سطحی می باشد. در این تحقیق تهیه و بررسی پلیمرهای هادی از قبیل پلی پیرول و کامپوزیت های آن به عنوان جاذب مورد بررسی قرار داده و میزان توانایی جذب این جاذب ها با زغال پودری و بنتونیت مقایسه گردیده است. ابتدا مقدار معینی از نیترات آرسنیک را در آب حل نموده و سپس با استفاده از پلی پیرول و کامپوزیت های آن توسط فرایند جذب سطحی از آب جدا کرده و با اندازه گیری غلظت نهایی محلول، درصد جذب تعیین شده است. نتایج نشان می دهد که کامپوزیت های پلی پیرول می توانند به عنوان جاذب آرسنیک به کار روند و مقدار درصد جذب به نوع ماده افزودنی و غلظت آن بستگی دارد.

کلیدواژه ها:

Composite polypyrrole ، additive ، Arsenic ، removal