طراحی مدل جامع یادگیری ترکیبی با محوریت هوش مصنوعی و بررسی اثر آن بر عدالت آموزشی دانش آموزان

این مقاله به طراحی یک مدل جامع یادگیری ترکیبی با محوریت هوش مصنوعی می پردازد و اثر آن را بر عدالت آموزشی دانش آموزان بررسی می کند. هدف اصلی، ارائه چارچوبی یکپارچه برای ترکیب آموزش حضوری و برخط است که با بهره گیری از سامانه های هوشمند، مسیرهای یادگیری سازگار، استادیار هوشمند و تحلیل گر یادگیری را برای کاهش نابرابری های دسترسی، فرآیند و پیامد فراهم سازد. روش پژوهش، تحلیلی–توصیفی و مبتنی بر مرور نظام مند منابع کتابخانه ای و مقالات معتبر است؛ در این راستا، شاخص های عدالت آموزشی در سه بعد فرصت، کیفیت و نتیجه استخراج و با مولفه های مدل هم تراز شده اند. یافته های تحلیلی نشان می دهد به کارگیری الگوریتم های سازگار و ابزارهای تحلیل پیش بین می تواند با شناسایی به موقع افت ها، شخصی سازی تکالیف و پشتیبانی معلمان، شکاف عملکردی گروه های اجتماعی–اقتصادی، جنسیتی و زبانی را کاهش دهد؛ به شرط آن که الزامات اخلاقی، شفافیت مدل، پایش سوگیری و تامین زیرساخت و دسترسی برابر رعایت شود. همچنین، سازوکارهای بازخورد چندسطحی، داشبوردهای عدالت محور و سیاست های تخصیص منابع داده محور، کارایی اجرای مدل را افزایش می دهند. نوآوری مقاله در تلفیق معماری فنی، اصول انصاف الگوریتمی و سنجه های سنجش عدالت در قالب مدلی عملیاتی است که می تواند مبنای طراحی، پیاده سازی و ارزیابی برنامه های یادگیری ترکیبی در مدارس قرار گیرد. نتایج به دست آمده مبنایی برای تصمیم سازی سیاست گذاران آموزشی فراهم می کند. در سطوح مدرسه و منطقه.

کلیدواژه ها:

یادگیری ترکیبی ، هوش مصنوعی در آموزش ، عدالت آموزشی ، شخصی سازی یادگیری ، شکاف دیجیتال