بررسی نقش آموزش مهارت های روانی (هدف گذاری، خودگویی، کنترل هیجانات) در بهبود عملکرد ورزشی

این پژوهش به بررسی نقش آموزش مهارت های روانی شامل هدف گذاری، خودگویی و کنترل هیجانات بر بهبود عملکرد ورزشی می پردازد و نشان می دهد چگونه ترکیب برنامه ریزی هدف های فرایندی، بازطراحی گفت وگوی درونی و تکنیک های تنظیم برانگیختگی می تواند دقت، ثبات اجرا و تاب آوری ورزشکار را افزایش دهد. روش کار به صورت تحلیلی توصیفی و مبتنی بر مطالعات کتابخانه ای و مرور منظم مقالات معتبر انجام شده است. ابتدا منطق نظری اثرگذاری این مهارت ها بر توجه، انگیزش و خودتنظیمی تبیین می شود، سپس الگوهای اجرای آن ها در تمرین و مسابقه تشریح می گردد. یافته های گردآوری شده نشان می دهد هدف گذاری روشن و قابل سنجش با بازخورد دوره ای، خطاهای تصمیم را کاهش می دهد و پیگیری تمرین را تقویت می کند. خودگویی آموزشی کوتاه و اکنونی، زمان واکنش و کیفیت اجرا را بهبود می بخشد و خودگویی انگیزشی در لحظه های فشار، باور توانمندی را حفظ می کند. همچنین به کارگیری بسته های تنفس کنترل شده، ریلکسیشن پیشرونده و تصویرسازی، برانگیختگی را در دامنه مطلوب نگه می دارد و بازگشت پس از خطا را تسهیل می کند. جمع بندی نشان می دهد مداخله یکپارچه این سه مهارت، در صورت پایش منظم و سازگار با ویژگی های فردی، می تواند به بهبود معنادار شاخص های عملکردی در رشته های مهارتی، استقامتی و تیمی منجر شود و برای مربیان و برنامه ریزان تمرین، چارچوب عملی قابل اجرا فراهم آورد.

کلیدواژه ها:

مهارت های روانی ، هدف گذاری ، خودگویی ، کنترل هیجانات ، عملکرد ورزشی ، روان شناسی ورزش