نقش آموزش مهارت های زندگی در برنامه درسی دانش آموزان

آموزش مهارت های زندگی یکی از ارکان اساسی نظام تعلیم و تربیت در جوامع امروزی به شمار می رود که نقش بنیادینی در رشد شخصیتی، اجتماعی، روانی و تحصیلی دانش آموزان ایفا می کند. هدف اصلی این مقاله بررسی جایگاه و نقش آموزش مهارت های زندگی در برنامه درسی رسمی دانش آموزان با رویکردی تحلیلی و تخصصی است. مهارت هایی نظیر خودآگاهی، مدیریت هیجان، ارتباط موثر، حل مسئله، تصمیم گیری و تفکر نقاد از جمله مهارت هایی هستند که با آموزش ساختاریافته می توانند منجر به افزایش تاب آوری، ارتقاء سلامت روان و کاهش آسیب های اجتماعی در میان دانش آموزان شوند. تلفیق این مهارت ها در برنامه درسی، نه تنها موجب بهبود عملکرد تحصیلی می شود، بلکه توانایی های فردی و اجتماعی فراگیران را نیز تقویت می کند. نتایج پژوهش ها نشان می دهد که فقدان آموزش رسمی مهارت های زندگی در مدارس، خلایی تربیتی ایجاد می کند که اثرات منفی آن در سطح جامعه قابل مشاهده است. ازاین رو، تدوین و اجرای برنامه های آموزشی منسجم و مبتنی بر شواهد علمی در حوزه مهارت های زندگی در سطوح مختلف تحصیلی، به ویژه در دوره ابتدایی و متوسطه، ضرورتی انکارناپذیر برای نظام آموزشی محسوب می شود. در پایان، مقاله بر لزوم بازنگری در ساختار برنامه درسی ملی با هدف نهادینه سازی آموزش مهارت های زندگی تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

مهارت های زندگی ، برنامه درسی ، سلامت روان ، آموزش و پرورش