بررسی نقش فناوری های آموزشی نوین در تغییر سبک تدریس و افزایش خلاقیت و نوآوری دانش آموزان

فناوری های آموزشی می توانند محیط یادگیری را تعاملی، پویا و غنی کنند و دانش آموزان را برای حل مسائل پیچیده و تولید ایده های نو آماده سازند. مطالعات پیشین تاکید داشتند که استفاده هدفمند از ابزارهای دیجیتال، پلتفرم های آموزشی و محیط های شبیه سازی، موجب تغییر سبک تدریس معلمان از روش های سنتی به سبک های تسهیل گرانه و مشارکتی می شود و دانش آموزان را در فرآیند یادگیری فعال و خلاقانه درگیر می سازد. فناوری های آموزشی نوین تاثیر قابل توجهی بر انگیزه، مشارکت و مهارت های خلاقانه دانش آموزان دارند. ابزارهای چندرسانه ای، بازی های آموزشی و شبیه سازی های دیجیتال، محیطی فراهم می آورند که در آن دانش آموزان می توانند مفاهیم را تجربه کنند، آزمایش کنند و راه حل های نو برای مسائل ارائه دهند. این تجربه های یادگیری فعال نه تنها موجب تثبیت دانش و مهارت های علمی می شود، بلکه توانایی های فردی و اجتماعی دانش آموزان را نیز تقویت می کند. ادغام فناوری با رویکردهای علمی تدریس، همراه با بازخورد مستمر و ارزیابی مناسب، زمینه را برای افزایش نوآوری، تفکر انتقادی و یادگیری عمیق دانش آموزان فراهم می آورد. این پژوهش می تواند به معلمان، مدیران مدارس و سیاست گذاران آموزشی کمک کند تا برنامه های آموزشی متناسب با نیازهای عصر دیجیتال طراحی کرده و نسل آینده ای نوآور، خلاق و توانمند را پرورش دهند.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی نوین ، تغییر ، سبک تدریس ، خلاقیت ، نوآوری ، دانش آموزان