«تحلیل چگونگی تاثیر فلسفه و تاریخ آموزش بر بهبود کیفیت یاددهی و یادگیری»

تاریخ و فلسفه آموزش به عنوان دو حوزه بنیادین در علم تعلیم و تربیت، نقش کلیدی در فهم عمیق تر فرآیندهای آموزشی و تربیتی ایفا می کنند. تاریخ آموزش با مرور و تحلیل وقایع، تحولات و روندهای گذشته، بستری فراهم می کند تا با شناخت بهتر مسیر تکامل نظام های آموزشی، بتوان به بهبود و نوآوری در روش های تدریس و سیاست گذاری های تربیتی دست یافت. فلسفه آموزش نیز به عنوان چارچوب نظری و فلسفی، اهداف، ارزش ها و اصول بنیادی تعلیم و تربیت را تبیین کرده و مسیر هدایت تصمیم گیری های آموزشی را روشن می سازد. این مقاله با رویکردی تحلیلی به بررسی تاثیر متقابل تاریخ و فلسفه آموزش بر ساختار و عملکرد نظام های آموزشی می پردازد و نقش دیدگاه های فلسفی مهم همچون رئالیسم، ایده آلیسم، پراگماتیسم و اگزیستانسیالیسم را در شکل دهی مدل های آموزشی معاصر بررسی می کند. همچنین، مقاله به چگونگی تاثیر عوامل تاریخی، اجتماعی و فرهنگی بر تغییرات و تحولات فلسفی و عملی آموزش اشاره می کند. یافته ها نشان می دهد که تلفیق دانش تاریخی با فلسفه آموزش می تواند موجب ارتقای کیفیت آموزش و ایجاد بسترهای نوین در تعلیم و تربیت شود، به ویژه در مواجهه با چالش های نوین جهانی شدن، فناوری های نوین و نیازهای متنوع دانش آموزان. در نهایت، پژوهش بر اهمیت بازنگری مستمر در مبانی فلسفی آموزش با توجه به زمینه های تاریخی تاکید دارد تا نظام های آموزشی توانمندتر و پاسخگوتر به نیازهای جامعه معاصر باشند.

کلیدواژه ها:

نظریه های آموزشی ، تحول نظام آموزشی ، تعلیم و تربیت ، بازتاب فرهنگی