راهکارهای تعدیل رفتار برای دانش آموزان مبتلا به اختلال نقص توجه و بیش فعالی

اختلال نقص توجه و بیش فعالی (ADHD) یکی از شایع ترین اختلالات رفتاری–رشدی در دوران کودکی و نوجوانی است که بر عملکرد تحصیلی، اجتماعی و عاطفی دانش آموزان تاثیر قابل توجهی دارد. این اختلال با علائمی همچون بی توجهی مداوم، فعالیت بیش از حد و تکانشگری مشخص می شود که در صورت فقدان مدیریت مناسب، می تواند منجر به کاهش پیشرفت تحصیلی، بروز مشکلات رفتاری و کاهش اعتمادبه نفس شود. هدف از این پژوهش، شناسایی و بررسی راهکارهای موثر تعدیل رفتار در دانش آموزان مبتلا به ADHD با تاکید بر روش های کیفی و توصیفی است. این مطالعه با تحلیل منابع معتبر و مرور تجربیات معلمان، والدین و مشاوران مدارس به دست آمده است. نتایج حاکی از آن است که راهکارهای تعدیل رفتار شامل استفاده از تقویت مثبت، برنامه ریزی ساختاریافته محیط کلاس، آموزش مهارت های خودکنترلی، همکاری نزدیک خانواده و مدرسه، و بهره گیری از فعالیت های بدنی هدفمند می باشد. این روش ها با کاهش بروز رفتارهای پرخطر و بهبود انضباط، تعاملات اجتماعی و عملکرد تحصیلی همراه بوده اند. یافته ها تاکید می کنند که انتخاب راهکار مناسب باید متناسب با ویژگی های فردی دانش آموز، شدت علائم و شرایط محیطی باشد. همچنین نقش آموزش و آگاهی بخشی به والدین و کادر آموزشی در موفقیت این مداخلات بسیار برجسته است. بر این اساس، پژوهش حاضر پیشنهاد می دهد که مدارس ضمن استفاده از برنامه های مداخله ای ساختاریافته، حمایت روانی–اجتماعی و انعطاف در آموزش را نیز مدنظر قرار دهند تا کیفیت زندگی و پیشرفت تحصیلی دانش آموزان مبتلا به ADHD افزایش یابد

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: اختلال نقص توجه و بیش فعالی ، تعدیل رفتار ، تقویت مثبت ، خودکنترلی ، آموزش ساختاریافته