نقش مربیان ورزشی و امور تربیتی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان

پرخاشگری به عنوان یک رفتار ضد اجتماعی در محیط مدرسه، تاثیر منفی مستقیم بر کیفیت یادگیری، روابط انسانی و سلامت روان دانش آموزان دارد. در سال های اخیر، افزایش فشارهای روانی، رقابت های آموزشی و کمبود فعالیت های بدنی متعادل، باعث تشدید بروز رفتارهای پرخاشگرانه در مدارس شده است. این پژوهش با هدف بررسی نقش مربیان ورزشی و کارشناسان امور تربیتی در کاهش پرخاشگری دانش آموزان انجام شد. روش مطالعه کیفی و توصیفی بود و داده ها از طریق مشاهده، مصاحبه نیمه ساختاریافته با دانش آموزان، مربیان و اولیای مدرسه، و بررسی برنامه های آموزشی گردآوری شد. تحلیل داده ها با کدگذاری باز و محوری و رویکرد تماتیک انجام گرفت. نتایج نشان داد مربیان ورزشی با طراحی برنامه های ورزشی گروهی، تقویت روحیه همکاری و تخلیه سالم انرژی، توانسته اند سطح پرخاشگری دانش آموزان را به صورت محسوسی کاهش دهند. همچنین کارشناسان امور تربیتی با اجرای جلسات مشاوره گروهی، میانجیگری در تعارضات دانش آموزی، و آموزش مهارت های حل مسئله، در کنترل هیجانات و بهبود روابط بین فردی نقش کلیدی داشتند. تعامل منظم این دو گروه با یکدیگر، به ایجاد فضای مدرسه ای امن، همدلانه و شاداب کمک کرده است. یافته ها تاکید می کند که رویکرد ترکیبی ورزشی–تربیتی، اگر به صورت ساختارمند و بلندمدت پیاده سازی شود، می تواند ضمن کاهش پرخاشگری، رشد اجتماعی و عاطفی دانش آموزان را نیز ارتقا دهد.

کلیدواژه ها:

کلمات کلیدی: مربیان ورزشی ، امور تربیتی ، پرخاشگری ، دانش آموزان ، مهارت های اجتماعی