مدل سازی پیش بین عوامل موثر بر خلاقیت دانش آموزان با تاکید بر یادگیری فعال

این پژوهش با هدف مدل سازی پیش بین عوامل موثر بر خلاقیت دانش آموزان با تاکید بر یادگیری فعال انجام شد. جامعه آماری شامل کلیه دانش آموزان دوره متوسطه دوم شهر تهران در سال تحصیلی ۱۴۰۴-۱۴۰۵ بود که از میان آن ها ۳۵۰ نفر به شیوه نمونه گیری خوشه ای انتخاب شدند. ابزار پژوهش شامل پرسشنامه یادگیری فعال، پرسشنامه خلاقیت تورنس و پرسشنامه سبک های یادگیری بود. داده ها با استفاده از مدل یابی معادلات ساختاری (SEM) و نرم افزار AMOS تحلیل شدند. نتایج این پژوهش نشان داد که یادگیری فعال، انگیزش درونی، خودکارآمدی تحصیلی، تعاملات اجتماعی و محیط یادگیری حمایت گرانه، همگی نقش معناداری در پیش بینی خلاقیت دانش آموزان دارند. مدل پیشنهادی قادر به تبیین ۵۲% از واریانس خلاقیت دانش آموزان بود. این یافته ها بر اهمیت به کارگیری رویکردهای آموزشی نوین و ایجاد محیط های یادگیری پویا و حمایتی برای ارتقاء خلاقیت در دانش آموزان تاکید دارد.

کلیدواژه ها:

خلاقیت ، یادگیری فعال ، دانش آموزان متوسطه ، مدل سازی معادلات ساختاری ، انگیزش درونی ، خودکارآمدی ، محیط یادگیری