اثربرنامه ریزی تحصیلی برخودکارآمدی آموزشی دانش آموزان

هدف این پژوهش بررسی تاثیر برنامه ریزی تحصیلی منظم بر خودکارآمدی آموزشی دانش آموزان دوره دوم متوسطه است. برنامه ریزی تحصیلی، به عنوان یکی از راهبردهای مدیریت زمان و یادگیری خودتنظیمی، قادر است با ایجاد ساختار هدفمند و کنترل بر فرآیند مطالعه، باور دانش آموزان به توانایی های خود در یادگیری و موفقیت را تقویت نماید. روش تحقیق حاضر از نوع توصیفی–همبستگی است و داده ها از طریق پرسشنامه استاندارد برنامه ریزی تحصیلی و مقیاس خودکارآمدی آموزشی گردآوری شد. نمونه آماری شامل ۲۵۰ دانش آموز از مدارس دولتی و غیردولتی بود که با روش خوشه ای چندمرحله ای انتخاب شدند. تحلیل داده ها با استفاده از آزمون همبستگی پیرسون و رگرسیون خطی چندگانه نشان داد که بین سطح برنامه ریزی تحصیلی و خودکارآمدی آموزشی رابطه مثبت و معناداری وجود دارد (p<۰.۰۱). یافته ها همچنین نشان دادند که سازمان دهی زمان، تعیین اهداف مشخص و ارزیابی پیشرفت، مهم ترین مولفه های برنامه ریزی موثر بر خودکارآمدی هستند. نتایج این پژوهش می تواند برای مشاوران تحصیلی، معلمان و سیاست گذاران آموزشی در طراحی برنامه های توسعه مهارت های یادگیری خودتنظیمی مفید باشد.

کلیدواژه ها:

برنامه ریزی تحصیلی ، خودکارآمدی آموزشی ، مدیریت زمان ، یادگیری خودتنظیمی ، دانش آموزان متوسطه.