مطالعه تطبیقی عدالت آموزشی درمدارس شهری وروستایی ایران

این پژوهش با هدف بررسی و مقایسه وضعیت عدالت آموزشی در مدارس شهری و روستایی ایران انجام شده است. عدالت آموزشی، به عنوان یکی از اصول بنیادین توسعه پایدار، بیانگر توزیع عادلانه فرصت های یادگیری و منابع آموزشی میان دانش آموزان فارغ از موقعیت جغرافیایی، شرایط اقتصادی و زمینه اجتماعی آن هاست. روش تحقیق، رویکرد تطبیقی–توصیفی بوده و داده ها از طریق تحلیل اسناد، پرسش نامه استاندارد عدالت آموزشی و مصاحبه های نیمه ساختاریافته با مدیران و معلمان گردآوری شده است. نمونه پژوهش شامل ۵۰ مدرسه شهری و ۵۰ مدرسه روستایی در پنج استان کشور بود. یافته ها نشان داد که مدارس شهری، به طور نسبی دسترسی بیشتری به تجهیزات آموزشی، معلمان متخصص و برنامه های فوق برنامه دارند، در حالی که مدارس روستایی با محدودیت های جدی زیرساختی و کمبود نیروی انسانی متخصص روبه رو هستند. نتایج بیانگر شکاف قابل توجه در شاخص های عدالت آموزشی میان این دو گروه از مدارس است. بر اساس این یافته ها، پیشنهادهایی برای کاهش نابرابری آموزشی و ارتقاء کیفیت یادگیری در مدارس روستایی ارائه شده است.

کلیدواژه ها:

عدالت آموزشی ، مدارس شهری ، مدارس روستایی ، مطالعه تطبیقی ، کیفیت یادگیری ، برابری فرصت ها