اثر آموزش مهارت های تنظیم هیجانات و خودمدیریتی بر کاهش اضطراب و بهبود رفتار اجتماعی دانش آموزان

سلامت روان و شایستگی اجتماعی دانش آموزان، از عوامل بنیادین در موفقیت تحصیلی و رشد همه جانبه آنان است. با این حال، فشارهای تحصیلی، به ویژه تکالیف درسی، می تواند به عنوان یک منبع استرس زای مزمن، به افزایش اضطراب و بروز رفتارهای اجتماعی نامطلوب منجر شود. این مقاله مروری به بررسی و تحلیل این موضوع می پردازد که چگونه آموزش هدفمند مهارت های تنظیم هیجانات و خودمدیریتی می تواند به عنوان یک راهبرد مداخله ای موثر، به کاهش اضطراب و بهبود رفتار اجتماعی دانش آموزان در بستر چالش های تحصیلی عمل کند. این پژوهش با استناد به ادبیات نظری و مطالعات حوزه روانشناسی تربیتی، استدلال می کند که بسیاری از مشکلات مرتبط با تکلیف، مانند اجتناب، اضطراب و درگیری با والدین، ریشه در فقدان مهارت های درونی دانش آموز برای مدیریت هیجانات منفی (مانند ناامیدی و نگرانی) و ساماندهی رفتار خود (مانند برنامه ریزی و مدیریت زمان) دارد. یافته های حاصل از مرور ادبیات نشان می دهد که راهبردهای یادگیری خودگردان، که تجلی عملی مهارت های خودمدیریتی در حوزه تحصیلی است، تاثیر مستقیمی بر افزایش انگیزه و کاهش استرس دانش آموزان دارد. در نهایت، این مقاله نتیجه گیری می کند که مدارس برای کاهش پیامدهای منفی فشارهای تحصیلی، باید رویکرد خود را از تمرکز صرف بر ارائه تکلیف به سمت توانمندسازی دانش آموزان با مهارت های روانشناختی لازم برای مواجهه با این چالش ها تغییر دهند. این امر نه تنها به کاهش اضطراب و بهبود روابط اجتماعی کمک می کند، بلکه زمینه را برای یادگیری عمیق تر و پایدارتر نیز فراهم می سازد.

کلیدواژه ها:

تنظیم هیجانات ، خودمدیریتی ، اضطراب تحصیلی ، رفتار اجتماعی ، تکلیف درسی