فتیشیستی کردن دوران پهلوی، نفی یا وجوب سوژه/ابژه گی ایرانیان: با تاکید بر تحلیل گفتمان مستندهای شبکه من و تو

پژوهش حاضر با میانجی منطقی دیالکتیکی و به گونه­ ای انتقادی-درون­ماندگار[۱] سعی در واکاوی مکانیسمی دارد که در آن سوژه­ گی کنش­گران اجتماعی به ابژه ­گی تقلیل پیدا می­کند. اما دقیقه مهمی که در این باژگونی وضعیت­ها رخ می ­دهد زدودن امر گذشته از حافظه سوژه­ ها و نشاندن تاریخی فتیشیستی و غیرانتقادی است که آغشته به الزامات نوستالوژیک و رمانتیزه ­شده ­ای است که از قضا دهشتناک ­ترین مواجهه را با همین سوژه ­های تبدیل به ابژه داشته است. به بیانی دیگر انقطاع و گسست از تاریخی دهشتناک با وساطت اسطوره ­سازی و شیء[۲]­واره کردن آن به مثابه تاریخی درخشان و طلایی که قصد بازگشت بدان را داریم. شبکه من و تو با به کاربردن این مکانیسم و تمهیدات رسانه ­ای سعی در گسست سوژه امروزین ایرانی از گذشته­ ای است که به گونه ­ای انتقادی نفی او را در همه بسترهای اجتماعی در درون خود دارد. اما این شبکه سعی در باژگون کردن و واسازی آن در فرمی ایجابی، سرشار از پیشرفت، مدرن شدن، توسعه و رفاه را دارد. منطق درونی این پژوهش سعی در برملاکردن وضعیتی دیالکتیکی است که در آن سوژه دچار توهم[۳] شده و به گونه­ای غیرعقلانی[۴] وضعیتی را فرامی­ خواند که به ضد خود او بدل خواهد گشت. به معنای دیگر فراخواندن کسی که سوژه­ ها را ابژه ­های قدرت خود می­بیند و خودآیینی[۵] آن­ها را در زیر پوتین ­های پدرانه­ گونه­ اش له می­سازد. در این پژوهش با استفاده از روش تحلیل محتوا، به واکاوی انتقادی برخی از مضامین و متونی می­ پردازیم که در شبکه من و تو تولید شده و دلالت­ های اصلی و تم ­های هسته ­ای را که گفتمان من و تو حول آن برساخته شده است را به پرسش خواهیم گرفت، تا منطق پنهان در پس تولیدات آن را منکشف ساخته و هدف غایی از آن را وضوح ببخشیم.    [۱] Immanent- critical[۲] Reification[۳] Illusion[۴] Irrational[۵] Autonomy

کلیدواژه ها:

من و تو ، زدودن امر گذشته ، فتیشیسم ، پهلوی ، سوژه/ابژه