مقایسه برنامه های توسعه ایران در سیاستگذاری رسانه ای ارتباطات ریسک (مورد مطالعاتی حوزه ی ارتباطات سلامت)

ارتباطات سلامت «پیوند حوزه ارتباطات و سلامت» است؛ که امروزه به نحو فزاینده­ای به عنوان یک شاخه علمی در جهان اهمیت یافته است. در این مقاله با مطالعه اولیه ارتباطات سلامت به یکی از بخش­های ذیل آن یعنی ارتباطات ریسک پرداخته می­شود. ارتباطات ریسک که به صورت دیالکتیکی در ارتباط با ارتباطات سلامت هم در ذیل این مفهوم وهم به عنوان مادر این مفهوم، می­تواند تعریف شود، در این مقاله مورد بررسی قرار می­گیرد. رسانه ها به عنوان یک سوی ارتباطات سلامت، از سیاست گذاری ارتباطی گریزی ندارند. حتی شبکه های مجازی و اینترنتی هم که از نگاه افرادی مانند کستلز «سیاست گریز» هستند باز هم در چرخه سیاستگذاری فعالیت دارند. لذا بررسی برنامه های چهارم، پنجم و ششم توسعه در ایران نگاه سیاست گذاری رسانه ای را برای توجه به بخش ارتباطات ریسک در حوزه ارتباطات سلامت شفاف می کند. یافته های این تحقیق نشان دهنده عدم توجه سیاست گذاری های ارتباطات ریسک در بخش سلامت است. کارکردها و قدرت رسانه ای در آموزش شهروندان و تاثیر این ارتباطات ریسک در توسعه کشور و میزان صرفه اقتصادی در درمان برای نهادهای دیگر اهمیتی ندارد و تمام پتانسیل سیاست گذاری ها به بخش درمان بیماران رفته است و بیماران بالقوه ای که در حال حاضر به مراقبت بهداشتی ، مراقبت سلامت و به تعبیر هابرماس «سیاست سلامت» نیاز دارند در این سه برنامه به فراموشی سپرده شده اند.

کلیدواژه ها:

ارتباطات سلامت ، ارتباطات ریسک ، برنامه های چهارم ، پنجم و ششم توسعه