چارچوبی برای طراحی توسعه جدید شهری در مجاورت بافت های تاریخی بر اساس معیارهای LEED-ND؛ مطالعه موردی: محله تاریخی اردکان

بافت های تاریخی شهری در ایران علاوه بر ارزش های کالبدی و فرهنگی، ظرفیت بالایی برای تحقق اصول توسعه پایدار دارند. در این مقاله با تکیه بر پژوهشی که در محله تاریخی اردکان انجام شده است، چارچوبی پیشنهادی برای طراحی توسعه جدید در حاشیه بافت های تاریخی ارائه می شود. روش تحقیق مبتنی بر تحلیل معیارهای منتخب LEED-ND و استفاده از ابزار SWOT برای شناسایی نقاط قوت، ضعف، فرصت ها و تهدیدهای بافت تاریخی بوده است. نتایج نشان داد که محله تاریخی اردکان در معیارهایی چون پیاده مداری، تنوع کاربری و انطباق با اقلیم عملکرد مطلوبی داشته، اما در زمینه زیرساخت های مدرن و مدیریت منابع با کمبودهایی مواجه است. بر اساس این نتایج، چارچوب پیشنهادی توسعه شامل پنج اصل کلیدی است: (۱) تقویت پیاده مداری و حمل ونقل پایدار، (۲) حفظ و باززنده سازی منابع تاریخی و آبی، (۳) بهره گیری از مصالح و الگوهای بومی در توسعه جدید، (۴) ارتقای کیفیت فضاهای باز عمومی، و (۵) یکپارچه سازی توسعه جدید با شبکه های اجتماعی و اقتصادی محله تاریخی.این چارچوب می تواند به عنوان الگویی برای سیاست گذاران، طراحان شهری و معماران جهت ایجاد تعادلی میان حفاظت از میراث تاریخی و نیازهای توسعه پایدار در شهرهای ایران مورد استفاده قرار گیرد.

کلیدواژه ها:

توسعه پایدار ، SWOT ، بافت تاریخی ، اردکان ، LEED-ND