تاثیر فناوری آموزشی بر مدیریت زمان و تعامل کلاسی معلمان و دانش آموزان

این مقاله مروری به تحلیل و بررسی تاثیرات دوگانه فناوری آموزشی بر دو مولفه کلیدی در فرآیند تعلیم و تربیت، یعنی مدیریت زمان و تعامل کلاسی، می پردازد. در نظام آموزشی مدرن، معلمان و دانش آموزان همزمان با چالش بهینه سازی زمان محدود و ضرورت ایجاد یک محیط یادگیری پویا و تعاملی روبرو هستند. این پژوهش با استناد به ادبیات نظری و مطالعات پیشین، استدلال می کند که فناوری های آموزشی به عنوان یک کاتالیزور قدرتمند، می توانند این دو چالش را به صورت هم افزا مرتفع سازند. از یک سو، ابزارهای دیجیتال با خودکارسازی وظایف اداری و تکراری، زمان قابل توجهی را برای معلمان آزاد می کنند و به دانش آموزان در سازماندهی فرآیند یادگیری خود کمک می نمایند. از سوی دیگر، این زمان بازیافت شده و امکانات جدید فناورانه، فرصت های بی سابقه ای برای ارتقاء کیفیت و کمیت تعاملات کلاسی فراهم می آورند. در این مقاله، تاثیر پلتفرم های یادگیری مشارکتی، ابزارهای ارتباطی همزمان و غیرهمزمان، و سیستم های بازخورد دیجیتال بر سه نوع تعامل معلم-دانش آموز، دانش آموز-دانش آموز و دانش آموز-محتوا مورد واکاوی قرار گرفته است. یافته ها نشان می دهد که استفاده هدفمند از فناوری نه تنها به کارایی بیشتر منجر می شود، بلکه می تواند کلاس های درس سنتی و معلم محور را به جوامع یادگیری فعال، مشارکتی و دانش آموزمحور تبدیل کند. در نهایت، این مقاله بر اهمیت طراحی آموزشی هوشمندانه به عنوان شرط لازم برای تحقق پتانسیل های فناوری در ایجاد محیط های یادگیری کارآمد و تعاملی تاکید می ورزد.

کلیدواژه ها:

فناوری آموزشی ، مدیریت زمان ، تعامل کلاسی ، یادگیری مشارکتی ، کلاس درس دیجیتال