نقش هوش مصنوعی در تدریس و یادگیری شخصی سازی شده در نظام آموزش و پرورش

نظام های آموزشی مدرن با پارادوکس اساسی آموزش انبوه روبرو هستند: چگونه می توان به نیازهای یادگیری منحصربه فرد هر دانش آموز در چارچوب یک کلاس درس استاندارد پاسخ داد؟ یادگیری شخصی سازی شده، که به عنوان آرمان دیرینه آموزش و پرورش برای تحقق پتانسیل کامل هر فرد شناخته می شود، به دلیل محدودیت های عملی تاکنون در مقیاس وسیع قابل اجرا نبوده است. ظهور هوش مصنوعی به عنوان یک فناوری تحول آفرین، برای اولین بار در تاریخ، امکان واقعی سازی این آرمان را در مقیاس گسترده فراهم آورده است. این مقاله مروری به بررسی نقش محوری و چندوجهی هوش مصنوعی در طراحی، اجرا و ارزیابی تدریس و یادگیری شخصی سازی شده در نظام آموزش و پرورش می پردازد. یافته های حاصل از تحلیل ادبیات نشان می دهد که هوش مصنوعی از طریق چهار سازوکار اصلی این فرآیند را تسهیل می کند: اول، سیستم های یادگیری تطبیقی با تحلیل مستمر عملکرد دانش آموز، محتوا، مسیر و سرعت یادگیری را به صورت پویا شخصی سازی می کنند. دوم، ابزارهای ارزیابی هوشمند با ارائه بازخوردهای فوری، دقیق و سازنده، به دانش آموزان در فرآیند یادگیری خود کمک کرده و امکان پیاده سازی یادگیری در حد تسلط را فراهم می آورند. سوم، تحلیل داده های یادگیری، بینش های عمیقی را در مورد الگوها و چالش های یادگیری دانش آموزان در اختیار معلمان قرار می دهد و به آن ها در اتخاذ تصمیمات آموزشی آگاهانه تر یاری می رساند. چهارم، هوش مصنوعی با خودکارسازی وظایف اداری و تکراری، زمان معلم را برای تمرکز بر تعاملات انسانی، مربی گری و حمایت عاطفی از دانش آموزان آزاد می سازد. این مقاله استدلال می کند که هوش مصنوعی نه به عنوان جایگزین معلم، بلکه به عنوان یک دستیار هوشمند و توانمندساز، می تواند به تغییر پارادایم از آموزش یکسان برای همه به آموزش منحصربه فرد برای هرکس کمک کند و راه را برای تحقق عدالت و کیفیت آموزشی هموار سازد.

کلیدواژه ها:

هوش مصنوعی ، یادگیری شخصی سازی شده ، فناوری آموزشی ، یادگیری تطبیقی ، تحلیل داده های یادگیری