بازاندیشی در آموزش کامپیوتر: تجربه زیسته هنرآموز در مواجهه با نسل دیجیتال در بستر بومی

این مقاله با رویکرد کیفی و پدیدارشناسانه، تجربه زیسته یک هنرآموز کامپیوتر را در مواجهه با نسل دیجیتال در بستر آموزشی بومی تحلیل می کند. یافته ها نشان می دهند که شکاف دانشی، فرهنگی و نسلی میان دانش آموزان و ساختار رسمی آموزش، هنرآموز را به بازآفرینی روش های تدریس، طراحی محتواهای پروژه محور، و بهره گیری از ابزارهای سبک و قابل دسترس سوق داده است. در این مسیر، مقاومت های نهادی، خانوادگی و روانی با گفت وگو، شفاف سازی و ایجاد فضای امن یادگیری مدیریت شده اند.نقش احساسات، تجربه های انسانی، و یادگیری مادام العمر در موفقیت آموزشی برجسته شده و آموزش در بستر بومی با تطبیق محتوا با امکانات و فرهنگ محلی، موثرتر و انسانی تر ارزیابی شده است. مقاله با نگاهی آینده نگر، بر ضرورت تلفیق علم، اخلاق و انسانیت در آموزش کامپیوتر تاکید می کند و نقش معلم را فراتر از انتقال دهنده دانش، به عنوان تسهیل گر رشد فردی و اجتماعی بازتعریف می نماید. این تجربه زیسته، الگویی برای تحول آموزشی در مناطق مشابه و بستری برای بازاندیشی در آموزش فناورانه در عصر هوش مصنوعی ارائه می دهد.

کلیدواژه ها:

آموزش کامپیوتر ، تجربه زیسته ، نسل دیجیتال ، یادگیری مادام العمر ، آموزش بومی