تاثیر نظام آموزشی بر تقویت سلامت روان و پیشگیری از آسیب های اجتماعی در میان دانش آموزان

پژوهش حاضر با هدف بررسی نقش نظام آموزشی در تقویت سلامت روان و پیشگیری از آسیب های اجتماعی در میان دانش آموزان انجام شده است. در این مقاله بر اهمیت برنامه ریزی دقیق و اجرای برنامه های آموزشی و روانی به عنوان عاملی کلیدی در افزایش آرامش روانی، تاب آوری و پیشگیری از رفتارهای پرخطر تاکید می شود؛ رویکردی که می تواند فرصت های متنوعی برای توسعه مهارت های اجتماعی، مدیریت هیجانات و ایجاد محیط یادگیری ایمن فراهم سازد. یافته ها نشان می دهد که طراحی برنامه های گروهی، کارگاه های مهارت محور و فعالیت های روانی-اجتماعی با ایجاد تعامل مستمر، افزایش همدلی و ارتقای همکاری میان دانش آموزان، نقش موثری در تقویت سلامت روان و کاهش آسیب های اجتماعی دارد. همچنین، استفاده از روش های بازی وارسازی، مشاوره گروهی و فعالیت های خلاقانه، زمینه ارتقای مهارت های ارتباطی، حل مسئله و اعتماد به نفس دانش آموزان را فراهم می آورد. نتایج حاکی از آن است که ادغام برنامه های روانی و آموزشی در فرآیند مدرسه و توجه جدی به حمایت روانی از دانش آموزان، نه تنها به عنوان یک شیوه آموزشی بلکه به مثابه ابزاری برای پرورش مهارت های اجتماعی، تقویت سلامت روان و ایجاد محیط یادگیری امن باید مورد توجه قرار گیرد. این پژوهش بر ضرورت نهادینه سازی فرهنگ حمایت، تعامل و پیشگیری در مدارس تاکید دارد تا بستری برای افزایش کیفیت زندگی روانی، تعامل اجتماعی سالم و توسعه مهارت های چندجانبه فراهم گردد.

کلیدواژه ها:

سلامت روان ، پیشگیری از آسیب های اجتماعی ، مهارت های اجتماعی ، تاب آوری ، محیط یادگیری امن